هوش مصنوعی: به سفر رفت و به سمت شام حرکت کرد، در راه هم مسافران با تجربه و هم بی‌تجربه به سمت او روانه شدند.

هوش مصنوعی: زمانی که در آن سفر به دمشق رسید، مردم را به دلیل شعله‌های عشقش سوزاند.

هوش مصنوعی: همه را به خود جذب کرده و مجذوب ساخت و باعث شد که همه از حالت طبیعی خود خارج شوند.

هوش مصنوعی: همه به عشق او گرفتار شدند و از عمق جان، به خاطر درد او، راه‌های زیادی برای درمان جستجو می‌کنند.

هوش مصنوعی: آنها برای او تمام دارندگی و زندگی خود را گذاشتند و دستوراتش را با جان و دل انجام دادند.

هوش مصنوعی: همه به طور کامل تسلیم و مطیع شدند، مانند سایه‌ای که در کنار کسی حرکت می‌کند و تابع اوست.

هوش مصنوعی: همه، از کودک و پیر و جوان، در جستجوی او هستند و همه با دل و جان او را انتخاب کرده‌اند.

هوش مصنوعی: مردم شام هم تحت تأثیر او قرار گرفتند، زیرا او فردی با فضیلت و اهل پیامبری بود.

هوش مصنوعی: عاشق و مجنون به چه دلیل دچار حالتی شده‌اند که در دلشان وجود صدور زوال و گذر را حس می‌کنند؟

هوش مصنوعی: همه افراد، از دانشمند و نادان گرفته تا ثروتمند و فقیر، با حیرت به آن فریاد و شکایت گوش می‌دهند.

هوش مصنوعی: این جمله به این معناست که شخصیت یا جایگاه افراد، چه رهبران دینی و چه پیروان، هیچ ربطی به زمان و تاریخ ندارد و نمی‌تواند به آن محدود شود. آنچه اهمیت دارد، کیفیت و ویژگی‌های درونی آن‌هاست که مستقل از زمان‌ها و دوران‌هاست.

هوش مصنوعی: از زمانی که جهان به وجود آمد و تا اکنون، هیچ کس چنین شوق و تمایلات شدید را تجربه نکرده است.

هوش مصنوعی: چشمانی که به زیبایی او دوخته شده، هزار نشانه و اثر را به همراه دارد؛ هر کسی که در دلش گوهر عشق را داشته باشد.

هوش مصنوعی: هر لحظه از او نشانه‌ای از کرامت و بزرگی دیده می‌شود، همانگونه که آفتاب به وضوح و آشکاری در آسمان حاضر است.

هوش مصنوعی: سرگذشت گذشته و حال و آینده را به طور دقیق و بدون خطا بیان کرده است.

هوش مصنوعی: همه گفتند که چه شگفت‌انگیز است که این شخص این‌گونه می‌بیند، چون او به خداوند نگاه می‌کند.

هوش مصنوعی: ما در طول تاریخ هیچ نمونه‌ای مثل او ندیدیم و در زمانه نیز مشابهی مانند او مشاهده نکردیم.

هوش مصنوعی: کیست در جهان که از او بزرگ‌تر و با عزت‌تر باشد؟

هوش مصنوعی: این جمله به این معناست که چرا او اینگونه شده است و اکنون هر جا را بررسی می‌کنند و افرادی که مشتاق هستند و پیگیر، بی‌هدف به این سو و آن سو می‌روند.

هوش مصنوعی: شمس تبریز چه فردی بود که تا به حال مثل او پیدا نشده است.

هوش مصنوعی: عجب است که شیخ به دنبال چه چیزی است، در حالی که او هر طرف را می‌جوید و در پی آن می‌گردد.

هوش مصنوعی: ای خدا، این چه رازی است که مخفی کرده‌ای؟ به ما نشان بده، همان‌طور که خورشید در آسمان پیداست و هیچ پوششی ندارد.

هوش مصنوعی: آدمی بدون آگاهی و شناخت کافی، به آنچه بالاتر از خود است، توجهی ندارد و در ارتباط با دیگران نیز دلیلی برای اشتیاق ندارد.

هوش مصنوعی: در او، انسان به شناخت خود می‌رسد و دیگری را نمی‌بیند؛ زیرا عقل هیچ چیز جز خود را نمی‌پذیرد.

هوش مصنوعی: عقل می‌گوید که کسی که دنبال علم و دانایی است، همیشه نظرش به عاقل‌ها و دانشمندان است و از آن‌ها راهنمایی می‌گیرد.

هوش مصنوعی: اگر چیزی مشابه با خود آن باشد، چگونه می‌توان گفت که جنس آن مثل شکر می‌باشد؟

هوش مصنوعی: در اینجا اشاره شده که دو نفر ممکن است ظاهراً در حال جدل و اختلاف باشند، اما در حقیقت هر دو آن‌ها در یک اصل مشترک هستند. همچنین گفته شده که ما از شکی که ممکن است در این میان وجود داشته باشد، آزادیم و به آن گرفتار نیستیم.

هوش مصنوعی: ما در این دنیا غریب و بی‌کس هستیم و در نهایت، به سمت محبوب واقعی‌امان خواهیم رفت.

هوش مصنوعی: بدون شک، جفت پرنده‌ها به هم باز می‌شوند و به یقین، زاغ هم به زاغ دیگر خواهد رفت.

هوش مصنوعی: تو مرا جز خورشید دین نپندار، زیرا روح ما یکی است و از ظاهر می‌گذرد.

هوش مصنوعی: در این بیت، شاعر به بیان مفهومی عمیق اشاره دارد. او به ارتباط میان اجزا مختلف و هماهنگی آن‌ها در جهان می‌پردازد. به عبارت دیگر، اشاره به این دارد که هر جزء، حتی اگر به نظر بیاید مستقل و منفک است، در نهایت بخشی از یک کل بزرگ‌تر است که تحت تأثیر یکدیگر قرار می‌گیرند. شاعر از عددها برای نمایش ارتباط و چگونگی پیوند آن‌ها استفاده کرده است که نشان‌دهنده نظامی بزرگ‌تر در کائنات است.

هوش مصنوعی: خاکی که بدن انسان از آن ساخته شده، ابتدا در زمین قرار گرفته و در همه‌جا پخش شده است.

هوش مصنوعی: پراکندگی که در جان وجود دارد، به یک وحدت تبدیل شده است، و در این امر هیچ‌کس شک ندارد.

هوش مصنوعی: وقتی که روح از بدن جدا می‌شود، بدن به خاک تبدیل می‌شود. ای کسی که در فنون مهارت داری، این حقیقت را بدان.

هوش مصنوعی: اجزای او دوباره پراکنده شدند، مانند زمانی که در آغاز وجود داشتند.

هوش مصنوعی: همه اعضای بدن، از جمله چشم و گوش و سر و دو دست و دو پا، از جان شکل گرفته‌اند و باعث بیداری و آگاهی ما می‌شوند.

هوش مصنوعی: اگر جان از بدن خارج شود، بدن ضعیف و بی‌ارزش به طور کامل از هم جدا می‌شود.

هوش مصنوعی: هر کسی به سمت و سویی می‌رود و جان و سرش به طرفی دیگر حرکت می‌کند، به گونه‌ای که همه در حال پراکنده شدن هستند.

هوش مصنوعی: همه چیز به یک حقیقت واحد تبدیل می‌شود و هیچ چیزی جدا از آن نیست. تمامی موجودات از همان حقیقت سرچشمه می‌گیرند و به آن مرتبط هستند.

هوش مصنوعی: در اینجا به ارتباط و تأثیر متقابل تمامی موجودات و عناصر طبیعت از جمله زمین و آسمان، خورشید و ماه، و دریا اشاره شده است. هر یک از این عناصر به نوعی با یکدیگر ارتباط دارند و در کنار هم وجود دارند.

هوش مصنوعی: همه موجودات از یک جان تشکیل شده‌اند و همه به واسطه آن جان زنده و فعال هستند.

هوش مصنوعی: مانند یک فردی که در زندگی به طور کامل حاضر و در حال فعالیت است، بر عالمی که به روح حیاتی وابسته است و به همین دلیل پایدار و مستحکم به نظر می‌رسد، تأکید می‌شود.

هوش مصنوعی: در روز قیامت، وقتی که رود جاری شود، جان آسمان و زمین به شدت دچار ویرانی و خرابی خواهد شد.

هوش مصنوعی: ماه و ستاره‌ها در هم می‌آمیزند و از وضع طبیعی خود خارج می‌شوند.

هوش مصنوعی: نه از زمین خبری است و نه از آسمان، همه چیز نابود می‌شود جز آنچه که باقی می‌ماند.

هوش مصنوعی: وقتی که جان انسان به مانند عددی یکپارچه می‌شود، در این صورت جان چگونه می‌تواند دو چیز متفاوت باشد؟ به من بگو.

هوش مصنوعی: هرچند که هر اسب به سوی علف می‌رود، ولی چرا به سمت شتر نمی‌دود؟

هوش مصنوعی: این گفته برای کسی که دانا و آگاه است کاملاً روشن و واضح است.

هوش مصنوعی: هر فردی از نظر هویت و ماهیت خود متفاوت است و باید از روابط و وابستگی‌های ظاهری فاصله بگیرد.

هوش مصنوعی: این بیت می‌گوید که در این جهان بی‌کران و بی‌پایان، چیزی نیست که قابل شمارش یا محدود کردن باشد. در واقع، وسعت و بی‌نهایتی وجود دارد که فراتر از شمارش است و نمی‌توان آن را در قالب عدد و اندازه گنجاند.

هوش مصنوعی: از این مفاهیم عبور کن و ای کسی که در سکوت و مستی به سر می‌بری، داستان را بازگو کن که این قصه به کجا خواهد انجامید.