هوش مصنوعی: در پی یافتن آن عاشق سرگردان است که این‌گونه با زبانش سخن می‌گوید.

هوش مصنوعی: وقتی گرمای این مشعل طلا به دنیا می‌تابد، جهان مانند دریایی از آتش می‌شود.

هوش مصنوعی: تو گفتی که عشق مانند نوری است که از آتش جهنم به صورت یک روزنه دیده می‌شود.

هوش مصنوعی: اگر نیروی خورشید آسمان، به اندازه‌ای قوی بود که زمین را بسوزاند، خاک نیز به اندازه‌ای تاریک و سیاه می‌شد که هیچ تفاوتی با هم نداشتند.

هوش مصنوعی: به دلیل گرمای تودهٔ گل، داخل آن مانند جهنم داغ شده و از زیر آن آب به شکل یخ خارج می‌شود.

هوش مصنوعی: زمانی که گرما از حد معمول بیشتر شد، زمین را از دور به نشانه احترام بوسید.

هوش مصنوعی: تابش نور خورشید، موجب سوختن دل ما شد و در دل ما آتش بدی به وجود آورد.

هوش مصنوعی: توانایی چنین کارهایی تا کی ادامه خواهد داشت؟ در این میان، حکمت و اندیشه ما چیست؟

هوش مصنوعی: شاه مصر گفت که ای دور از زیبایی روی تو، بهشت و گلستانی وجود ندارد.

هوش مصنوعی: در خارج از شهر ما، مکان خوشایندی وجود دارد که در آن، آب و هوای خوبی حاکم است.

هوش مصنوعی: مکانی شبیه بهشت، همیشه در آرامش و بی‌خطر از تغییرات و مشکلات است.

هوش مصنوعی: بهشت را با عقل و هوش خود نامگذاری کرده‌اند و بوی خوش آن را به نسیم عیسی نسبت داده‌اند.

هوش مصنوعی: اگر در آن مکان اقامت کنی، بعید است که از شادی و دلگرمی دور باشی.

هوش مصنوعی: وقتی گل به زیبایی و مفهوم خود شکوفا می‌شود، زمین را بوسه می‌زند و برای خسرو آرزوی خیر و سعادت می‌کند.

هوش مصنوعی: خسرو اشاره‌ای کرد و سپاه به سمت آن مکان جشن حرکت کردند.

هوش مصنوعی: به رایض گفت که برای رسیدن به هدفش، اسبی را آماده کرده که از هر عیب و نقصی دور باشد.

هوش مصنوعی: این بیت به این معناست که فردی مانند کوه محکم و استوار است، اما رفتار او همچون باد تغییرپذیر و ناپایدار است. به عبارتی دیگر، در ظاهر ممکن است احساس ثبات و استواری کند، اما در عمل، رفتار و حالاتش دستخوش تغییرات هستند.

هوش مصنوعی: تو مانند نوری از آفتاب، سریع‌تر از برق از سمت مغرب به سمت مشرق رسیدی.

هوش مصنوعی: اگر سوارکار بتواند اسب را به حرکت درآورد، در واقع پیام خود را به چشم جاسوس رسانده است.

هوش مصنوعی: چشم‌های او مانند جام جم، نمایانگر دنیای گیتی هستند؛ چون هر چه بر روشنی آن افزوده‌ای، جلوه‌اش بیشتر شده است.

هوش مصنوعی: اگر چکشی بر پاهایش می‌زد، از آن طرف ابد، گام برمی‌داشت.

هوش مصنوعی: اگر با مژگان کسی به هم برسید، از آن حرکت شما از فاصله‌ای دور می‌گریزد.

هوش مصنوعی: از صداهای بلند و نغمه‌هایت که از زمین برمی‌خیزد، به نظر می‌رسد که تو با قدرت و شکوه، به آسمان تاثیر می‌گذاری.

هوش مصنوعی: اگر به آسمان سبز رنگ نگاه کنی و آن را مانند گلی زرد مشاهده کنی، می‌توانی به اعجاز و زیبایی جهان پی ببری.

هوش مصنوعی: شهزاده‌ای از چین با هدف رسیدن به جایگاهی پر از خوشی و لذت، سوار بر اسبش شد.

هوش مصنوعی: سواران بر اسب‌های خود به سوی دشت‌ها رفتند و آواز شادی را به آسمان رساندند.

هوش مصنوعی: آن‌ها از طریق شادمانی به دشت سفر کردند تا به آن جایگاه خوشی و لذت برسند.

هوش مصنوعی: در اینجا شاعر از خوشی و زیبایی یک مکان خاص صحبت می‌کند که باعث شادی و دلگرمی‌اش شده است. این مکان به قدری جذاب و دلنشین است که شاعر به نوعی شگفتی و شادمانی نسبت به آن احساس می‌کند.

هوش مصنوعی: در میان چمنزار، آب در حال رقص و نغمه‌سرایی است و گل‌ها به خاطر زیبایی تازه‌شان، لبخند می‌زنند.

هوش مصنوعی: نوعی پرنده به نام فاخته در بالای درخت نشسته و با آرامش درباره جلال و شکوه خود صحبت می‌کند. در این حال، پرنده‌ی دیگر به نام قمری نیز در کنارش حضور دارد و به او احترام می‌گذارد.

هوش مصنوعی: داغ گل لالهٔ تازه به وضوح آشکار شده و مانند رنگی است که در آتش نمایان می‌شود.

هوش مصنوعی: برگ‌های لاله از هر طرف افتاده‌اند و مانند چشمان غزال، پر از خون و غم به نظر می‌رسند.

هوش مصنوعی: در آن مکان زیبا، به منظور کاهش گرمای ناشی از شکوفایی گل حنا، هنوز هم نگه داشته شده است.

هوش مصنوعی: غنچه‌ها از هر طرف به آواز بلبل پاسخ می‌دادند و بر روی گل‌ها با سرانگشت خود ضربه می‌زدند.

هوش مصنوعی: بلبل در حال آوازخوانی است و چکاوک، که سرش را کج کرده، مانند هدهد بر بالای سرش نشسته است.

هوش مصنوعی: کبک که از ارتفاعات به زمین آمده، با صدای دلنشین و خاص خود نوا می‌فروشد.

هوش مصنوعی: آن‌ها در آن مکان خوش‌گذران زندگی کردند و در جشنی پر از شادی جا گرفتند.