هوش مصنوعی: دلنشینی این آهنگ به قدری است که در خواب هم می‌تواند داستانی جذاب را بیان کند.

هوش مصنوعی: وقتی از سختی‌های دریا رهایی یافت، در شب به خواب رفت و ذهنش پر از آشفتگی بود.

هوش مصنوعی: او وقتی به خواب رفت، در خواب خود را در آغوش معشوق دید و در آنجا خوشبختی و لذت را تجربه کرد.

هوش مصنوعی: این شعر به این معناست که شخصی دربارهٔ معشوقش صحبت می‌کند، در حالی که در دلش درد دوری از او را دارد. او از زیبایی و شکوهمندی معشوقش با افتخار و به زبان می‌آورد، ولی در عین حال این فاصله عاطفی را در جان خود احساس می‌کند.

هوش مصنوعی: ای عشق تو سبب آشفته شدن من شدی و حالا بی‌دلیل و بی‌قرار در سردرگمی به سر می‌برم.

هوش مصنوعی: در این روزهای دوری و جدایی که به سر می‌برم، چه خوب می‌شد اگر در حالتی دیگر و با صبوری بیشتری بودند.

هوش مصنوعی: دل من که پر از غم بود، تو با کلمات ناخوشایندت به نوعی آن را شاد می‌کردی و یاد من همیشه با دشنام‌هایت در ذهنت باقی می‌ماند.

هوش مصنوعی: اما نمی‌توان به گونه‌ای عیب تو را بیان کرد که این چهره می‌طلبد.

هوش مصنوعی: از شدت شوق دیدار معشوق، از خواب بیدار شدم و نه مجالس زیبای شاهانه را دیدم و نه زینت‌ها و خوشی‌های آنها را.

هوش مصنوعی: موهای پیچیده و جذاب او از دست رفته است و به جای آن، زنجیری بر دستانش باقی مانده.

هوش مصنوعی: او به همان سختی‌ها و مشکلات زندگی که پر از درد و غم است، رسید و همان‌طور که در زندان و زنجیر گرفتار می‌شود، آلام و رنج‌هایش را نیز مشاهده کرد.

هوش مصنوعی: از شدت جنونش، ارتباطش با دیگران قطع شد و از همراهان خود جدا گردید.

هوش مصنوعی: از درد و رنج، لباسش را پاره می‌کرد و می‌رفت، و از روی غم، اشک بر سر خاک می‌ریخت و راهی سفر می‌شد.

هوش مصنوعی: آنگاه که ماه چراغانی آسمان را به نمایش گذاشت، جهان را با نوری شبیه نور شمع روشن کرد.

هوش مصنوعی: او به سمت مهتاب رفت و به زیبایی نور آن نگاه کرد و با این نور گویی گفتگویی آغاز کرد.

هوش مصنوعی: ای شمع شبستان الهی، از سمت تو شب از تاریکی رهایی یافته است.

هوش مصنوعی: چنان روشنایی ببخش که این تاریکی‌ها از بین بروند و بتوانند شکل و جلوه بگیرند.

هوش مصنوعی: ای فرستاده‌ای که در دنیا سفر می‌کنی، شب تار مرا روشن کن و نور را به روزهای تیره‌ام بیاور.

هوش مصنوعی: اینجا به سبک شب‌نشینی سفر کن و به سمت آفتاب من بیا.

هوش مصنوعی: بگو ای ماه، که بی‌رحم و بی‌عاطفه هستی، ای معشوقه‌ی بی‌وفا و شادخو، چرا اینقدر آزار می‌دهی؟

هوش مصنوعی: دعای تو به من می‌رسد، من که خسته و درگیر درد دوری‌ام و از ناتوانی رنج می‌برم.

هوش مصنوعی: ای کسی که بی‌محبت و دل‌سوزی، این‌گونه کمک کردن و یاری دادن نیست.

هوش مصنوعی: تو به من از درد و غم خودت گفتی و من در گوشه‌ای دلم را می‌سوزاندم، در حالی که تو در مهمانی خوشی و شادی غرق بودی.

هوش مصنوعی: هیچ‌گاه از محبت تو، حتی یک بار هم یاد نکردی، گویی که هرگز اینجا نبوده‌ای و تنها به بدعهدی پرداخته‌ای.

هوش مصنوعی: من به خاطر کمکی که به من کردی شرمنده‌ام و این وفاداری که از تو دیدم، همین است.

هوش مصنوعی: از تو می‌خواهم که داستان‌هایی در مورد روش‌های دل‌جویی و هم‌دردی بگویی، همانطور که قبلاً از دوستی‌ها و همراهی‌ها برایم صحبت می‌کردی.

هوش مصنوعی: دل‌ام می‌گفت که این سخن حقیقت ندارد. به کسی اعتماد نکن که بگوید شمعی که نوری ندارد، هنوز شمع است.

هوش مصنوعی: با بیان او، قلمی را به کار گرفتم و زبانم به انتقاد از او مشغول شد.

هوش مصنوعی: اما وقتی که فضای جشن و سرور آماده شد، هر آنچه که دل می‌خواست به حقیقت پیوست.

هوش مصنوعی: اگر بخواهم به طور صادقانه صحبت کنم، نرنجی؛ چرا که تو راه یاری را نمی‌دانی.

هوش مصنوعی: چیزی که من گفتم شاید نادرست بوده و حالا باید از خودم شکایت کنم.

هوش مصنوعی: در میان شهری، چهره‌ای زیبا و فرشته‌سان را دیدم، اما به خاطر بی‌محبتی‌اش، او را انتخاب کردم.

هوش مصنوعی: من هم گناهی ندارم و بی‌گناهم، اما دل من به خاطر این روزهای تیره و تار مرا به این حال و روز رسانده است.

هوش مصنوعی: اگر دل من به او بسته نمی‌شد، هرگز سرم را به نشانه تسلیم بر زانو نمی‌گذاشتم.

هوش مصنوعی: زمانی که کسی دچار بی‌تابی و خیالات می‌شود، انگار که شب او را دور کرده و از جلو خورشید که نماد روشنی است، رفته است.

هوش مصنوعی: خدمه و زیر دستان دراز کشیده بر روی بستر، به جای خود رفتند و ناظر و نگهبانی را ندیدند.

هوش مصنوعی: او را در جستجوی خود راه‌های زیادی را پیمودند، اما هیچ‌یک از آن راه‌ها به مقصد نرسید.

هوش مصنوعی: خوشا آن کسی که در بیابانی قدم می‌زند و به سمت هدفی می‌رود که هیچ‌کس دیگری نمی‌تواند او را دنبال کند یا به او برسد.

هوش مصنوعی: چشم‌ها مانند ابر، اشک‌های فراوانی را به راه انداختند و با صدای بلند، چهره‌ای در بیابان نشان دادند.

هوش مصنوعی: صدایی از درد به آسمان رسید و از جانب نیل به سمت مصر فرستاده شد.