هوش مصنوعی: این بیت به توصیف جلوه و زیبایی یک لشکر می‌پردازد که به طور منظم و جذاب صف کشیده‌اند، به طوری که این زیبایی و قدرت، کشورهای مختلف را به خود جذب می‌کند و تحت تأثیر قرار می‌دهد.

هوش مصنوعی: هر صبح تا غروب، مقصود این بود که از دایره سلطنت دور نباشی.

هوش مصنوعی: از چشمان او، اهل مجلس به شدت شگفت‌زده شده‌اند و حیرتی که در دل دارند، باعث شده تا لباس‌شان پاره شود.

هوش مصنوعی: از دانش و آگاهی، آن خردمند به قدری رسید که شاه او را در کنار خود قرار داد.

هوش مصنوعی: هر جا که فرد باهوشی باشد، موفقیت و خوشبختی به سمت او می‌آید و او را در بر می‌گیرد.

هوش مصنوعی: اگر دانایی و عقل کلیدی برای رسیدن به مقام و ثروت باشد، پس فردی که فاقد این هوش است، حتی اگر در شرایط خوبی باشد، به راحتی دچار مشکلات و فقر می‌شود. به عبارتی، عقل و دانش می‌تواند از یک انسان معمولی، فردی توانمند بسازد، در حالی که بی‌خودی و نادانی می‌تواند به راحتی موجب سقوط او شود.

هوش مصنوعی: بسیاری از شاهان هستند که از لباس و مقام خود دور شده‌اند و در عصر خود نمی‌توانند به درستی تشخیص دهند و به همین دلیل لباس خود را بر دوش انداخته‌اند.

هوش مصنوعی: بسیاری از درویشان هستند که با هوش و ذکاوت خود، به مقام و اعتبار بالایی دست پیدا می‌کنند.

هوش مصنوعی: مدتی گذشت و در نهایت، آنها که با خیالی آسوده و در آرامش زندگی می‌کردند، به وضعیتی رسیدند.

هوش مصنوعی: ناگهان از در حیاط کاخ، فرشته‌ای ایستاده است و پیش روی درگاه بررسی می‌کند.

هوش مصنوعی: ای پادشاهان، پیامبر روم با سر تسلیم به درگاه شما ایستاده است.

هوش مصنوعی: در اینجا پرسیده می‌شود که سرنوشت و دستور شاه چه خواهد بود و بنده در این شرایط چه باید بکند و چگونه باید زندگی کند.

هوش مصنوعی: خسرو اجازه می‌دهد که کسی با رنگ خاک در نزد او بیاید و او را ببوسد.

هوش مصنوعی: زمین به خضوع و احترام، خسرو را ستود و پس از آن، درخواست خود را به صورت واضح بیان کرد.

هوش مصنوعی: نامه‌ای به سمت تخت شاهی فرستاده شد و با استقبال و احترام وارد شد.

هوش مصنوعی: وقتی خسرو نامه‌ای از روم را دید، متوجه شد که در آن پیام مخفی و توضیحات نوشته شده است.

هوش مصنوعی: شخصی در شب تاریک، شمعی را در دست دارد که نمایانگر نور و روشنی است. او با ظاهری زیبا و زندگی‌اش در خفا و پنهان به سر می‌برد، مانند غنچه‌ای که هنوز باز نشده است.

هوش مصنوعی: دوست ما از پیوند با معشوق خوشحال است و این شادی، مانند پروانه‌ای است که خوشبختی ما را به ارمغان می‌آورد.

هوش مصنوعی: زودتر از آنکه به ما بپیوندد، بهانه‌ای نیاورد.

هوش مصنوعی: اگر کسی برعکس عمل کند و به جای اینکه خوشحال باشد، به خاطر درد و رنجش مانند شمع بگرید، دچار مشکلات زیادی خواهد شد.

هوش مصنوعی: هنگامی که شاه از محتوای نامه مطلع شد، به شدت مضطرب و ناراحت شد و مانند قلمی که در حال ناله است، به خود پیچید.

هوش مصنوعی: این بیت به این معناست که آرزوی قیصر (دولت روم) برای به دست آوردن چیزهایی که در دسترس او نیست، بسیار ناامیدکننده و بیهوده است. در واقع، نشان‌دهنده این است که برخی از خواسته‌ها و تمناها فراتر از توان و واقعیت هستند و دنبال کردن آن‌ها تنها تلاش بیهوده‌ای خواهد بود.

هوش مصنوعی: اگر جغد آرزو نداشته باشد که مانند شاهین در جایگاه بزرگان باشد، این امر مناسب است.

هوش مصنوعی: دنیا برای بوم و تاووس هرگز نمی‌تواند یکسان باشد؛ بوم نمی‌تواند درک کند که چرا تاووس حسرت می‌خورد.

هوش مصنوعی: من متوجه شدم که حتی اگر مقام و منزلت من پایین باشد، باز هم نمی‌توانم به مقام‌های بالا دست یابم، مانند پادشاهی که در مصر هست.

هوش مصنوعی: وقتی که پیامبر قیصر روم سخن کوتاهی درباره ناامیدی گفت، مشخص شد که موضوع در چه وضعیتی قرار دارد.

هوش مصنوعی: زمین را بوسید و از کاخ پادشاه بیرون رفت و به سمت شهر خود در حرکت بود.

هوش مصنوعی: به سمت کاخ قیصر رفت و با احترامی که شایسته بود، وارد شد.

هوش مصنوعی: وقتی قیصر صحبت‌های مصریان را شنید، چنان شد که خون در دلش به جوش آمد، مانند نیل مصر.

هوش مصنوعی: به خاطر دشمنی با مصریان، خیمه‌ای برپا شد که پر از میخ و ستون بود و بر روی دشت قرار گرفت.

هوش مصنوعی: سپاهی که به او ملحق شده‌اند، بسیار بیشتر از آن چیزی هستند که بتوان آنها را شمرد و در مورد خوبی و بدی‌شان حساب و کتابی وجود ندارد.

هوش مصنوعی: دل او سخت و آهنین است و همچون پیکان برای خونریزی آماده است، همان‌طور که نیزه‌ای تیز و برنده می‌تواند آسیب بزند.

هوش مصنوعی: خون به مانند تیغی که برود و تند باشد، سرها را شبیه گرز نرم و آسیب‌پذیر کرده است.

هوش مصنوعی: شما همچنان مانند نیزه‌ای از آهن هستید که بر سر شما قرار دارد، مانند زره‌ای از فولاد که بر تن کرده‌اید.

هوش مصنوعی: وقتی خسرو از این موضوع آگاه شد، مانند شمعی که در دلش شعله‌ور شده باشد، دچار آتش سوزان شد.

هوش مصنوعی: او به شدت تحت تاثیر قرار گرفت و دچار حالت گیجی و اضطراب شد، چنان‌که این حالت مانند آتشی در وجودش شعله‌ور شد.

هوش مصنوعی: آیا پیروزی از قبل مشخص شده است، که بر صورت زمان زخم‌ها و نشانه‌هایش باقی بماند؟

هوش مصنوعی: وقتی که پرچم از دو طرف بالاتر رود، سران و رهبران هر دو طرف به افتخار و سربلندی می‌رسند.

هوش مصنوعی: گروهی مانند سنان، نیزه‌های خود را از اهل صف جدا کرده و در جلو باقی مانده‌اند.

هوش مصنوعی: او با قدرت و تندی چون تیر، پشت خود صفی از افراد را قرار داده و از جایش تکان نخورده است.

هوش مصنوعی: هر کسی که با قدرت و جایگاه بالایی به زمین بیفتد، همانقدر هم ممکن است به اوج آسمان‌ها برسد.

هوش مصنوعی: وقتی خسرو را در حالی آشفته و ناراحت دید، به او گفت: ای چشم زخم، از خوشبختی تو دور باش.

هوش مصنوعی: اگر به من اجازه دهی، با نیرویی که دارم، به کشور مصر حمله می‌کنم و آن را تحت کنترل خود درمی‌آورم.

هوش مصنوعی: من چنان نبردی با قیصر روم خواهم کرد که او از سلطنت و پادشاهی خود محروم خواهد شد.

هوش مصنوعی: من در پی آن هستم که به قدری تلاش کنم و به نتایجی دست یابم که بتوانم نام و یادم را در تاریخ ثبت کنم و عظمت کارهایم بر همگان آشکار شود.

هوش مصنوعی: زمانی که صبح فرارسید و لشکر رومی‌ها برآمدند، سپاه زنگ را به هم ریختند و نظم آنها را به هم زدند.

هوش مصنوعی: افسردگی و ناراحتی سرکشان به گوش جهان رسید و فریاد و ناله‌ای از عمق وجودشان برخاست.

هوش مصنوعی: دو طرف جنگ با نیروی فراوان به یکدیگر حمله کردند و خونریزی آغاز شد، به طوری که صفوف نیروها به هم ریخت.

هوش مصنوعی: دارای تندی و خطر از تیرهای عشق است که در قلب دوست جاری است، مانند ماری که از پوست بیرون می‌آید.

هوش مصنوعی: از هر شمشیری که جستجو کنی، خود را نشان می‌دهد؛ به جای سبزه، زهر آن در کنار است.

هوش مصنوعی: کمان در هر طرف میدان به سمت دشمن نشانه رفته و زه آن به خاطر خشم بین دندان‌ها فشرده شده است.

هوش مصنوعی: از ظلم و ستم تیر دشمن بداندیش، در دل چابک‌سواران غم و درد زیادی باقی مانده است.

هوش مصنوعی: در این بیت، شاعر توصیف می‌کند که افراد در حالت آماده‌باش و تجهیز به زره و سپر قرار دارند. گویی در جنگ و جدالی جدی هستند و حس خطر در آنها وجود دارد. همچنین، با اشاره به گنج، به همان اندازه به ارزش یا چیزی قیمتی اشاره می‌کند که به طور ناگهانی و غیرمنتظره در برابر آنها نمایان می‌شود. این تصویر به نوعی حس تنش و هیجان را به تصویر می‌کشد.

هوش مصنوعی: تبرزین به قدری از خون لشکر ریخت که باعث شد سرش را از شرمندگی پایین بیندازد.

هوش مصنوعی: جوانان به آرامی به زمین افتادند و از شدت ضربه به سینه خود خم شدند، مانند کسی که به ضربه ای سنگین دچار شده است.

هوش مصنوعی: سپر با بخیه‌ها از هم باز شده و مانند یقه‌ای به زمین افتاده است.

هوش مصنوعی: شجاعت و قدرت دلیران مانند نیزه‌ای در دستشان است که به سادگی با آن می‌توانند با خطرات بزرگ مقابله کنند، مشابه به سلاحی که شیران برای شکار استفاده می‌کنند.

هوش مصنوعی: پیکان‌های کمان‌دارانی که در جنگ حضور دارند، مانند خود آهن، کاسهٔ سر را می‌شکنند.

هوش مصنوعی: به خاطر تعداد زیاد زخم‌هایی که به دل زده‌اند، دل مانند کوره‌ای شده که از درد و رنج سنگین است.

هوش مصنوعی: جوانان سرکش مانند کمند به هر سو می‌کشند و بر گردن‌ها افتاده‌اند، به مانند شهری که به وضوح نمایان است.

هوش مصنوعی: محیطی پر از خون ایجاد شده و در میدان نبرد، مار آبی مانند چوب نیزه در آنجا دیده می‌شود.

هوش مصنوعی: باور کن که در سختی‌ها و مشکلات، باید از قوی‌ترین و مقاوم‌ترین افراد مثل یک سپر حفاظت کنی. آنها می‌توانند به تو امنیت بدهند و در برابر خطرات قوی‌تر بایستند.

هوش مصنوعی: بر روی خون های پراکنده و بی‌هدف، همچون دیگ جوشانی که بر روی آتش قرار گرفته است.

هوش مصنوعی: از ترازوی ستوران، زال در عالم از هم گیسوهایش را برای عزاداری گشوده است.

هوش مصنوعی: دانش و علم در زمان مرگ فرماندهان، مانند ذکری است که بر تزیینات و پوشش سر آن‌ها قرار گرفته است.

هوش مصنوعی: فردی که گردن کج می‌کند و خود را مغرور جلوه می‌دهد، از شدت غم و ناراحتی به خود آتش می‌زند.

هوش مصنوعی: سوارکار به نشانه عزاداری زنگی به صدا درآورد و شال سیاهی به گردن خود انداخت.

هوش مصنوعی: در طی روز، با شدت و شدت با هم نبرد کردند و خون گاوها زمین را به رنگ قرمز درآورد.

هوش مصنوعی: وقتی که دانشمندان و عالمان در صحنه‌ای گسترده و پرشور ظاهر می‌شوند، دنیا به خاطر آنها برای رومی‌ها تنگ و محدود می‌شود.

هوش مصنوعی: او از هر طرف به هدفش نگاه می‌کرد و در فاصله‌ای دور، توجهش به قیصرش جلب شد.

هوش مصنوعی: او کنترل رخش را بر دست گرفت و به دلیل کینه‌ای که داشت، از راه اصلی منحرف شد.

هوش مصنوعی: وقتی قیصر دید که دشمنان در برابر او ایستاده‌اند، از روی کینه به آنها حمله کرد.

هوش مصنوعی: علم، وقتی در دست و با قدرت استفاده شود، مثل تیغی خونین می‌شود که می‌تواند از طریق حس کینه و دشمنی، فساد و آسیب به بار آورد.

هوش مصنوعی: چنان تیغی بر کمر او زد که از سمت دیگر بدنش نیز گذشت.

هوش مصنوعی: از راه کینه، بلارک را به قیام واداشتند و پرچم را به دست فرمانده‌اش سپردند.

هوش مصنوعی: وقتی قیصر نابود شد و پرچم سلطنت به زمین افتاد، فرماندهی سپاه کینه و حسد را از دست داد.

هوش مصنوعی: آنها به بیابان فرار کردند و در آنجا قدم گذاشتند.

هوش مصنوعی: فردی به دنبال شراب می‌رفت و به خاطر هدفی خاص، شمشیر به دست می‌زد. این رفتار باعث شد که دنیا بر گروهی از جنگجویان و سربازان، در حالت دور و بی‌خبر از هدف، قرار گیرد.

هوش مصنوعی: زمانی که سرنوشت به اوج خود رسید، من در این عرصه‌ی فرسوده و بی‌هدف قرار گرفتم.

هوش مصنوعی: سپاهیان به دنبال آنان حرکت کردند و به جشن و شادی پرداختند.

هوش مصنوعی: بله، این رفتار بخشی از طبیعت و قوانین زمانه است و تنها مختص به امروز نیست، بلکه در دورانی دیگر نیز وجود داشته است.

هوش مصنوعی: یکی در اندوه و ماتم به سر می‌برد، در حالی که دیگری در شادی و جشن به سر می‌برد. برای یکی، خانه و آسایش مهم است و برای دیگری، قبر و آرامگاه.

هوش مصنوعی: برای یکی به خاطر مرگش خاک و کاه می‌ریزند و برای دیگری طلا و زر در جایگاهش می‌پاشند.

هوش مصنوعی: یک نفر مانند کودکان بر اسب چوبی نشسته و خود را با زر و زین تزیین کرده است، انگار که در حال بازی است.

هوش مصنوعی: شخصی بر اسب زیبایی سوار شده و زین آن از طلا و رکابی از نقره دارد.

هوش مصنوعی: یکی با کلاه زرین بر روی تاجش ایستاده و دیگری سنگ قبر خویش را بر سر گذاشته است.

هوش مصنوعی: یک نفر در زیر خاک آرام گرفته و زندگی‌اش به پایان رسیده، در حالی که نفر دیگری بر تخت طلا نشسته و در اوج رفاه زندگی می‌کند.

هوش مصنوعی: عالم که به دانایی و علمش شناخته می‌شود، اعتبار و ارزشی ندارد. پس مراقب باش که به دل خود بار سنگینی از دغدغه‌ها و نگرانی‌های دنیا نگذاری.

هوش مصنوعی: اگر شاد باشی، خوشحالی خودت را از دور فراموش نکن.

هوش مصنوعی: در پی مرگ، خطرهای بسیاری وجود دارد و تو در مسیر زندگی به سوی روزی خوب در حرکت هستی.

هوش مصنوعی: اگر فردی بی‌چیزی مانند غذا در این مسیر زندگی بگذرد، چرا باید در صبحگاه‌ها از غم و اندوه ناله کند؟

هوش مصنوعی: تصور کن که در این دنیا همه چیز به تو وابسته است و تو مانند یک پادشاه، فرمانروایی می‌کنی. جهان اطرافت به تو احترام می‌گذارد و از دستورات تو پیروی می‌کند.

هوش مصنوعی: تو زیباییت به اندازه‌ای است که آسمان‌ها پر از طلا می‌شوند، در حالی که گنجینهٔ وجود تو در این دنیای خاکی است.

هوش مصنوعی: کلاهی طلایی بر سر آفتاب داری، روی این آسمان آبی در کنار تو درخشندگی دارد.

هوش مصنوعی: در مسیر زندگی، هر قدمی که به سوی خوشحالی برمی‌داری، به سادگی و بدون انحراف نیست.

هوش مصنوعی: تو مانند سلطانی هستی که از زمان‌های دور تا به حال، ویرانه‌ات همانند کاخ پادشاهی است.

هوش مصنوعی: از پنجره‌هایش، خورشید درخشان نور خود را به هر سو می‌پاشد و مثل آجرهای زرین به چشم می‌آید.

هوش مصنوعی: در بالای ایوان تو، افراد با ویژگی‌های خاص حضور داشتند و به دستورات تو عمل می‌کردند.

هوش مصنوعی: سپاه تو به سرزمین دیگری رفته تا آنجا را فتح کنند و به قلمرو خود اضافه نمایند.

هوش مصنوعی: تو را خواب غفلت گرفته و تمام زیبایی‌ات را از تو گرفته است.

هوش مصنوعی: در خواب به وضوح می‌بینی که زمان چقدر به تو نیاز دارد و تو فقط به یک نان وابسته‌ای.

هوش مصنوعی: سرانجام، به خاطر بی‌مهری تقدیر، سلطان روم از تاج و تخت خود جدا شد.

هوش مصنوعی: شاهزاده نامه‌ای دربارهٔ پیروزی نوشت و وقتی که از این خبر هیجان‌زده شد، شور و شوق پیروزی در دلش شعله‌ور گردید.

هوش مصنوعی: وقتی پیام‌آور نامه را به شاه آورد، خبر خوب از آغاز عمر جدید را برای او به ارمغان آورد.

هوش مصنوعی: ناگهان صدایی شنیده شد که هم آزادگان و هم بندگان را از میان ثروتمندان و اربابان در موقعیت‌های ناعادلانه فراخواند.

هوش مصنوعی: آنها با شوق و اشتیاق به بیرون آمدند و پا به میدان هامون گذاشتند.

هوش مصنوعی: خسرو از شهر مصر خارج شد و به سمت استقبال یک منزل بیشتر رفت.

هوش مصنوعی: وقتی خسرو به او نگاه کرد، او با احترام و ادب از کنار اسبش فاصله گرفت.

هوش مصنوعی: او مانند سایه به پایش افتاده و خود را به غبار راه اسبش تبدیل کرده است.

هوش مصنوعی: خسرو، که سوار بر اسب بود، وقتی او را دید، به چهره‌اش نگاه کرد و بر راه ایستاد و پیاده شد.

هوش مصنوعی: به خاطر محبت شدیدش، او را به آغوش گرفت و لباس خوشبختی را بر دوش او انداخت.

هوش مصنوعی: بسیاری از جواهرات و سنگ‌های قیمتی را بر روی او ریختند و نشانه‌ای از جواهر و لعل بر رویش گذاشتند.

هوش مصنوعی: پس از آنکه از هر گفت‌وگویی فارغ شدند، سوار بر اسب‌های تازی شدند.

هوش مصنوعی: اسب دل را به سوی بارگاه راندند، دلی که از اندوه و غم دشمن آزاد شده است.

هوش مصنوعی: اگر نمی‌خواهی که به خاطر دشمنت غمگین باشی، باید از زندگی در فقر و درویشی دوری کنی و به دنبال سلطنت و پادشاهی باشی.

هوش مصنوعی: خوشا به حال کسانی که سخنوری و بلاغت را به خوبی می‌شناسند، زیرا درویشی و زندگی در قناعت و زندگی با کم‌ترین نیازها بسیار پسندیده است.