هوش مصنوعی: خوش به حال کسی که عاشق است و این عشق برای او غیرمجاز است، زیرا او با تمام وجود و از روی عشق به معشوق خود به زحمت می‌افتد.

هوش مصنوعی: اگر او را از وظایفش دور کند، به کار خود مشغولش خواهد ساخت.

هوش مصنوعی: زمانی که او از هر کاری دست بکشد، دوباره به کار خود بازمی‌گردد.

هوش مصنوعی: وقتی که جان انسان مشغول به کار است، عشق هم در بدن او بروز پیدا می‌کند.

هوش مصنوعی: زمانی که وجود انسان به عشق و غم‌های عمیق دچار شود، تمام وجود او تحت تأثیر قرار می‌گیرد و به گونه‌ای در می‌آید که احساساتی شبیه به جانش را در بر می‌گیرد.

هوش مصنوعی: وقتی که خورشید جان بر بدن بتابد، حال و هوای آن نیز تحت تأثیر عشق قرار می‌گیرد.

هوش مصنوعی: از عشق محبوب، جان انسان مانند سنگ محکم می‌شود و در نتیجه، زیبایی او را مانند لعل بدخشان می‌سازد.

هوش مصنوعی: اگر سنگی در مسیر نباشد، عشق مانند خورشید از درون به بیرون خواهد تابید و خود را نشان خواهد داد.

هوش مصنوعی: تمامی جهان از عشق روشن می‌شود و دیوارها نیز نور آن را در خود می‌پذیرند.

هوش مصنوعی: هر جا که برود، تصویر محبوبش را بر دیوارها می‌بیند و در هر مکانی که حضور داشته باشد، محبوبش را مشاهده می‌کند.

هوش مصنوعی: فرهاد، با اراده و عزم راسخ، برای انجام این کار آماده می‌شود و سخت تلاش می‌کند.

هوش مصنوعی: سرو زیبایی به رنگ گل نشست و مانند سایه‌ای بر روی زمین افتاد.

هوش مصنوعی: آنها به سوی کوهی خوش‌ساخت و باشکوه حرکت کردند.

هوش مصنوعی: کسی که مانند کوهی از بلندی است، آسمان را به رنگ خود درآورده و خورشید و ماه را به مانند شیشه‌ای بر روی سنگ قرار داده است.

هوش مصنوعی: هزاران مانند مجرای رودخانه‌اش، هزاران زحمتکش و کارگر در اطرافش در حال حرکت و فعالیت هستند.

هوش مصنوعی: بهتر از غاری که درونش هست، از هر درزی‌اش هزاران قله‌ مثل کوه قاف بیرون می‌آید.

هوش مصنوعی: نشیب و فراز او به گردون راهنمایی می کرد؛ تنها خدا می داند که بلندی او کجا بوده است.

هوش مصنوعی: در او، نسرین‌های زیبا و گلی فراوان وجود دارد، اما بر روی کوچک‌ترین ذره‌اش، نتوانسته‌ام مسیر و راهی را ببینم.

هوش مصنوعی: در کنار قلعه او، درخت سدره با آسمان هم‌سطح شده و از سایه‌اش رنگ نیلگون به خود گرفته است.

هوش مصنوعی: در آسمان، ستاره‌ها دور او می‌چرخند، همچون سنگ‌های زینتی که در دامن او قرار دارند.

هوش مصنوعی: او را نمی‌توان به گونه‌ای دیگر ستایش کرد جز این که او قدرتی دارد مانند فرهاد که توانست با تیشه خود کوه را بشکافد.

هوش مصنوعی: اگر به دنبال نشانی از من هستی، اکنون می‌توانی آن را در شهرت کوه بیستون پیدا کنی.

هوش مصنوعی: آن ماه زیبای دلربا به طور ناگهانی غیب شد، مانند کوهی که فرهاد با تیشه‌اش شکست و فرو افتاد.

هوش مصنوعی: آیا ممکن است که کوهی وجود داشته باشد که کوه‌کنش به او فرمان بدهد؟

هوش مصنوعی: یعنی شخصی خود را به زمین می‌زند و بعد از آن با زیبایی من عاشق می‌شود.

هوش مصنوعی: اگر می‌خواهی با من وصل شوی و به عشق حقیقی دست پیدا کنی، باید عمق وجود و شخصیت من را درک کنی و به درون جانم نفوذ کنی.

هوش مصنوعی: این افکار و تصورات من مانند کوهی بزرگ شده‌اند، اگر می‌خواهی مرا از این کوه نجات دهی.

هوش مصنوعی: نیمه‌جان من تا وقتی که در کوه آرامش دارد، می‌گذارم که در کوه جانداران و حیوانات، جایگاه و مأوای خود را پیدا کنند.

هوش مصنوعی: آیا ممکن است به ندرت کوهی پیدا شود که محل زندگی سیمرغ باشد؟

هوش مصنوعی: پس از آن گفت که اگر در هنر خود نمایش بدهی، به گونه‌ای عمل می‌کنم که تو را در آغوش می‌گیرم.

هوش مصنوعی: اگر با زحمت و تلاش خود، مکانی را در دل کوه‌ها بسازی و فراهم کنی، آن مکان باید برای تو مناسب و شایسته باشد.

هوش مصنوعی: با تدبیر و دانش، مکانی ساخته‌ای که شامل ستون‌ها و نمای زیبا و فضایی از سنگ است.

هوش مصنوعی: با تیشه‌ی خود، از هنر نگاری، آرزوی دل شیرین را به تصویر بکش.

هوش مصنوعی: هر کاری که با کاشی و گل انجام می‌شود، باید با سنگ مقاوم و با استحکام و دوام همراه باشد.

هوش مصنوعی: یک نما در شکل‌های هندسی وجود دارد که برآمده از هنر و دانش اقلیدسی است.

هوش مصنوعی: تو آنقدر زیبا و با وقار هستی که حتی مجسمه‌های سنگی نیز در برابر جمال تو کم می‌آورند و غیرت و شکوه تو را به یاد می‌آورند.

هوش مصنوعی: اگرچه می‌دانم این کار سخت است، اما انجام آن برای تو مناسب نیست.

هوش مصنوعی: اما در جمع ما سخنانی گفته می‌شود که مردان را به شدت امتحان می‌کند.