در سرفصل "به دنبال استادان و معماران" در بیت "هنرمندی کا گاه خورده کاری/چو دادی تیشه را پیکرنگاری خورده کاری به چه معناست آیا منظور، به راحتی از عهده کار برآمدن است و به اصطلاح کار را درسته قورت دادن است؟ یا کار را کوچک و خرد شمردن است، هر قدر بزرگ هم که بزرگ باشد. در این صورت آیا منظور شاعر خرده کاری نبوده است و احیانا در نسخته پردازی اشتباه شده است؟ دارم شیرین و فرهاد را تصحیح میکنم، در صورت امکان راهنمایی فرمایید. با احترام فراوان

سلام روف شاهسواری گرامی. با این که به گمانم این را خیلی وقت پیش پرسیده بودید اما نمیشد (چون که برای المپیاد ادبی ما داریم قسمتی از همین منبع را هم میخوانیم) پاسخ ندهم: بیتی که گفتید یعنی: هنرمندی که هنگام انجام کار های ظریف (مثل حکاکی نقش های ظریف) هنگامی که با تیشه پیکرنگاری میکرد( یعنی پیکر و مجسمه میساخت و آن را می تراشید و می آراست) .... - خورده کاری: ظریف کاری