وحشی بافقی » دیوان اشعار » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۳۰

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>مجنون به من بی سر و پا می‌ماند</p></div>
<div class="m2"><p>غمخانهٔ من به کربلا می‌ماند</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>جغدی به سرای من فرود آمد و گفت</p></div>
<div class="m2"><p>کاین خانه به ویرانه ما می‌ماند</p></div></div>

فانوس خیال » تصویر 4716 - وحشی بافقی » دیوان اشعار » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۳۰

دیوان وحشی بافقی به کوشش پرویز بابائی - وحشی بافقی - تصویر ۵

دیوان وحشی بافقی به کوشش حسین نخعی - وحشی بافقی - تصویر ۳۶

دیوان کامل شمس الدین محمد وحشی بافقی به کوشش ایرج افشار - وحشی بافقی, وحشی بافقی, وحشی بافقی, وحشی بافقی - تصویر ۸

رباعی شمارهٔ ۳۱

مجنون به من بی سر و پا می ماند
غمخانه من به کربلا می ماند
جغدی به سرای من فرود آمد و گفت
کاین خانه به ویرانه ما می ماند

هوش مصنوعی: این شعر به بیان احساسات عمیق و دردناک مجنون پرداخته و نشان‌دهنده حال و روز اوست. او به تنهایی و دلتنگی خود اشاره می‌کند و حالش را با کربلا که نماد غم و مصیبت است، مقایسه می‌کند. همچنین، جغدی که به خانه او می‌آید نماد غم و ویرانی است که در زندگی‌اش جاری شده و خانه‌اش را به ویرانه‌ای تبدیل کرده است.

رباعی شمارهٔ ۲۹

رباعی شمارهٔ ۳۰

https://api.ganjoor.net/api/audio/xml/23100

هوش مصنوعی: مجنون بی‌پر و پا در غم من همچون کسی است که در کربلا مانده است. غم و اندوه من به شدت و عمیق است و این وضعیت مرا به شدت دچار مشکل کرده است.

مجنون به من بی سر و پا می‌ماند

غمخانهٔ من به کربلا می‌ماند

هوش مصنوعی: جغدی به خانه من آمد و گفت که این خانه به خراب‌شده‌ای شبیه است.

جغدی به سرای من فرود آمد و گفت

کاین خانه به ویرانه ما می‌ماند

رباعی شمارهٔ ۳۰

اطلاعات

برگردان به زبان ساده

خوانش ها

رباعی شمارهٔ ۳۰ به خوانش علی پورزارع