وحشی بافقی » دیوان اشعار » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۱۶

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>صید افکنی مراد آیین تو باد</p></div>
<div class="m2"><p>عیوق شکارگاه شاهین تو باد</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>هر سر که نه در پای سمند تو بود</p></div>
<div class="m2"><p>بر بسته به جای طبل برزین تو باد</p></div></div>

دیوان کامل شمس الدین محمد وحشی بافقی به کوشش ایرج افشار - وحشی بافقی, وحشی بافقی, وحشی بافقی, وحشی بافقی - تصویر ۱۶۹

دیوان وحشی بافقی به کوشش پرویز بابائی - وحشی بافقی - تصویر ۱۷۰

رباعی شمارهٔ ۱۷

صید افکنی مراد آیین تو باد
عیوق شکارگاه شاهین تو باد
هر سر که نه در پای سمند تو بود
بر بسته به جای طبل برزین تو باد

هوش مصنوعی: در این شعر، شاعر به ستایش و تجلیل از قدرت و عظمت پادشاهی می‌پردازد. او از صید و شکار به عنوان نماد شکوه و عظمت حکمرانی یاد می‌کند و بیان می‌کند که هر کسی که در خدمت و همراهی با پادشاه نیست، باید در برابر او تنبیه شود. همچنین، اشاره به سمند و طبل برزین نشان‌دهنده قدرت و سلطنت پادشاه است. به طور کلی، شعر به مفهوم حاکمیت و اقتدار اشاره دارد.

رباعی شمارهٔ ۱۵

رباعی شمارهٔ ۱۶

هوش مصنوعی: هدف تو باید به دام انداختن شکار باشد و عرصه شکار، میدان قدرت و سلطنت تو.

صید افکنی مراد آیین تو باد

عیوق شکارگاه شاهین تو باد

هوش مصنوعی: هر کسی که به پای اسب تو نباشد، همچون طبل در جای خود در انتظار خواهد ماند.

هر سر که نه در پای سمند تو بود

بر بسته به جای طبل برزین تو باد

رباعی شمارهٔ ۱۶

اطلاعات

برگردان به زبان ساده