این شعر یکی از بهترین جوابهایی بود برای پاسخ به ترانه‌ای از یغما گلرویی که در آن به «ه. الف. سایه» و بسیاری دیگر توهین کرده بود.

خدایا به کجا رسیدیم که باید برای خوندن شعر از فیلتر شکن استفاده کنیم ،
اگر حاصلی زندگی بندگیست
دو صد بار مردن به از زندگیست
به یزدان که گر ما خرد داشتیم
کجا این سرانجام بد داشتیم

بیت 86 قالتبان صحیح است.

قلتبان

بیت دوازدهم
مصرع دوم
"این را زِ گوه که رنگ کردی" درسته

با عرض سلام و ادب
از متن داغ شعربرداشت میشود که شاعرکدورتی سوزان با کفاش محل داشته. گویا که کفاش حیله گر بوده و کلکی به وحشی زده و چون وحشی دادخواست کرده کفاش با فحاشی و بی آبرویی عذر وحشی را خواسته و مال او را بالا کشیده بوده است.

ظاهرا در زمان وحشی بافقی شاعری با نام یاری بوده که تخلص کیدی نیز داشته و سر رقابت و حسادت با وحشی داشته و چند شعر در هجو وحشی بافقی سروده و این شعر و شعر بعدی دیوان وحشی در پاسخ به اوست. وحشی علاوه بر پاسخ به این شاعر نشان داده است که اگر بخواهد شعر هجو بگوید می تواند بهتر از هر شاعر هم عصر خود این کار را انجام دهد. همانطور که در بیت دوم و آخر میگوید:
بر حدت طبعم آفرین کن
گر هجو کسی کنی چنین کن