هوش مصنوعی: ساکنان دارالعباده (محل عبادت) جز شاهی که به خدا نزدیک است، از آسیب‌ها و آسیب‌دیدگی‌ها در امان هستند و دیگر هیچ قدرتی نمی‌تواند به آن‌ها آسیب برساند.

هوش مصنوعی: در این بیت، اشاره به این دارد که چیزی ارزشمند و نادر وجود دارد که می‌تواند به زندگی کسانی که دلشان خسته و ناامید است،意味 بخشیده و روحیه آنها را تازه کند. همچنین، تأکید بر این است که انسان‌ها باید از خصوصیات منفی خود دوری کنند و با تلاش، به بهبودی و پیشرفت برسند.

هوش مصنوعی: چشم صبر او اشتباهات را می‌پوشاند و صدای نهی او از گوش‌ها بیرون می‌رود.

هوش مصنوعی: من از افراد مختلف، از مردم معمولی تا دانشمندان، سوالاتی را به شیوه‌ای مؤدبانه مطرح می‌کنم.

هوش مصنوعی: من یک سوال از شما دارم: لطفا بفرمایید اختراع در کجا قرار دارد؟

هوش مصنوعی: یک هنرمند باید چیزی خلق کند که خودش به تنهایی و با خلاقیت خود بسازد، نه اینکه فقط تقلید کند از آنچه دیگران ساخته‌اند.

هوش مصنوعی: شخصی از زرش و زیبایی چشمش به شدت مجذوب شده و این جذابیت باعث می‌شود که عقل و درک او در کمال حیرت و تحیر قرار گیرد.

هوش مصنوعی: او زینت خود را از جواهر و در ساخته و در ورودش، اندیشه‌های عمیق خردمندان پر شده است.

هوش مصنوعی: ایده‌ای که طبیعت سالم به ذهن می‌سازد، با ظاهر و شکل تاج‌های قدیمی قابل مقایسه نیست.

هوش مصنوعی: کس دیگری که در مجلس شاه ایستاده، این موضوع را به خوبی درک کرده که تنها راه حل این مشکل، دوری از آن جمع و دلسردی است.

هوش مصنوعی: زمانی که بخت فرد یاریگر باشد و فرصت مناسبی برای او پیش آید، کار و تلاش او به خوبی نتیجه خواهد داد و به ثمر خواهد نشست.

هوش مصنوعی: اگر فرصتی پیش آید، آن هنر بیشتر در خود را نشان می‌دهد و ممکن است مسیرش را کمی طولانی‌تر کند.

هوش مصنوعی: ناگهان از جمعیتی که بالا بودند، چون برای شکست دادن آن کالا آمده بود، به سمتش آمد.

هوش مصنوعی: تاج‌دوزی به معنای دوختن و تزئین تاج‌هاست که به عنوان نمادی از همکاری، فردی تاجی را از میان تاج‌های موجود در بازار انتخاب کرده و آن را embellish کرده است. این نشان‌دهنده تبادل و همیاری در خلق چیزی زیباست.

هوش مصنوعی: هر یک از ما به نوعی به دنبال جلال و شکوه خاصی هستیم، اما این جلال و شکوه به اندازهٔ زیبایی و ظرافتی که در گذشته وجود داشته، نمی‌رسد. در واقع، زیبایی‌های جدید نمی‌توانند جای زیبایی‌های کهنه را بگیرند، و ما همچنان به یاد آن زیبایی‌های قدیمی هستیم.

هوش مصنوعی: تکه‌ای از شال از جنس خوب و تکه‌ای دیگر از مخمل که کیفیتش پایین است، نشان‌دهنده تضاد بین زیبایی و عدم کیفیت است.

هوش مصنوعی: گلیم یا حصیری که با نخی نرم و لطیف بافته شده، از تکه‌هایی از لیف طبیعی درست شده است.

هوش مصنوعی: او با دقت و استحکام، موی خود را به شکلی مرتب و زیبا تزئین کرده است، گویی گوهری ارزشمند بر روی پارچه‌ای زیبا قرار دارد.

هوش مصنوعی: این جمله به بیان این نکته اشاره دارد که در زندگی، هر کدام از ما ممکن است به نوعی بار تجربه‌های دشوار و چالش‌های خود را بکشیم. وقتی که ما یک موردی از مشکلات یا سختی‌ها را برمی‌داریم، در واقع، با آن بار سنگین گذشته و تجارب ناگوار نیز مواجه می‌شویم. این موضوع یادآور این است که هیچ یک از ما نمی‌تواند از مشکلات و رنج‌ها رهایی یابد و آن‌ها جزء جدایی‌ناپذیر زندگی هستند.

هوش مصنوعی: هر کجا که سخن از تاج و سروری باشد، من در آنجا استاد و صاحبِ مقام هستم.

هوش مصنوعی: من تاجی زیبا و گرانبهایی دارم که در بدترین شرایط مجبورم آن را به پادشاه بفروشم، زیرا به او نیازمندم.

هوش مصنوعی: نخست، پادشاه به این تاج نگاه می‌کند، زیرا این تاج بسیار جذاب و دلنشین است.

هوش مصنوعی: پادشاهان هند این فرمانده را به قیمتی بسیار زیاد می‌خریدند.

هوش مصنوعی: من اجازه ندادم که ارزشش کم باشد، چرا که ارزش واقعی‌اش خیلی بیشتر از این‌ها بود.

هوش مصنوعی: هر کسی که این کار را انجام داده، خود به خوبی می‌داند که چقدر برتر و دشوار است، و عقل و فکر از دقت و مهارت او ناامید می‌ماند.

هوش مصنوعی: زمانی که کسی برتری یا ویژگی‌ای را به خوبی توضیح کند، دیگر نیازی به جمع‌آوری شواهد و دلایل متعدد نیست؛ خود آن تعریف کافی است و همه چیز را روشن می‌سازد.

هوش مصنوعی: می‌گوید ای مرد، تاج زرینی که بر سر داری، مانند کفشی است که زیر پای افتاده و به آن توجهی نمی‌شود.

هوش مصنوعی: ما کاری را انجام دادیم و نظرات خود را بیان کردیم، حال تو هم باید بیاوری و هنر و تخصص خود را نشان دهی.

هوش مصنوعی: وقت آن است که خود را نشان دهی، مثل تاجی که جواهراتش را به نمایش می‌گذارد.

هوش مصنوعی: این افراد بزرگ و صاحب نظر، هنردوستان و منتقدان ماهر هستند و ارزش و کیفیت را به خوبی تشخیص می‌دهند.

هوش مصنوعی: افرادی که به جزئیات هنر آشنا هستند، هر یک در رشته خود از دیگری برترند.

هوش مصنوعی: او در این مکالمه با اطمینان است که دیگران مانند دود پراکنده‌اند و او مانند شمعی روشن و ثابت باقی مانده است.

هوش مصنوعی: این شعر به توصیف روشنایی و درخشش شمعی می‌پردازد که در مقایسه با آفتاب، همه چیزهای اطرافش را کوچک و ناچیز جلوه می‌دهد. به نوعی، این شمع به اندازه‌ای روشنی و نور دارد که دیگران را تحت تأثیر خود قرار می‌دهد و آن‌ها را در برابر نور خود گم‌رنگ و بی‌اهمیت می‌سازد.

هوش مصنوعی: کسی که آگاه است و سختی‌های هر حرف سنجیده را درک می‌کند، به راز و رمز هر گنجی پی می‌برد.

هوش مصنوعی: در برابر او باید با آداب و احترام صحبت کرد، تا بتوان از مقام و اعتبار قدیمی خود به خوبی یاد کرد.

هوش مصنوعی: این بیت اشاره به این دارد که در گذشته، تفاوت‌ها و نقش‌های اجتماعی مانند مقام شاه و تاج‌فروش مشخص بود، اما اکنون با گذشت زمان و تغییر شرایط، مرزها و هویت‌ها به هم ریخته و دیگر به راحتی نمی‌توان تشخیص داد که چه کسی در چه جایگاهی قرار دارد. این وضعیت می‌تواند به دلیل تحولات اجتماعی و فرهنگی باشد که باعث تغییر در ارزش‌ها و هویت‌ها شده است.

هوش مصنوعی: کسی که از داشتن تاج طلا احساس شرم می‌کند، با چه چیزی می‌تواند به تاج کهنه خود بپردازد؟

هوش مصنوعی: این بیت به این معناست که از سوالی که دارم، دنبال پاسخی می‌گردم و نمی‌دانم باید ابتدا از چه کسی شکایت کنم؛ آیا از کسی که سوال را از او پرسیدم یا از دوستان و هم‌نشینان خود.

هوش مصنوعی: همه توانایی داشتید که او را از کارش باز دارید، پس چرا هیچ‌یک از شما مانع کارش نشدید؟

هوش مصنوعی: مدعای این شعر چیست؟ من خودم سردرگم هستم و نمی‌توانم پاسخ دهم، لطفاً شما بفرمایید.

هوش مصنوعی: این شعر به این معناست که سخن و نظر شما، چه مثبت و چه منفی، از خود شما نشأت می‌گیرد. هر خوبی یا بدی که در کلمات شما وجود دارد، به نوعی متعلق به خودتان است.

هوش مصنوعی: چوب‌ها به خاطر اتفاق شما جمع شده‌اند و فرش نرمی از محبت شما گسترده شده است.

هوش مصنوعی: اگر زندگی را با محبت و دوستی بپرورانند، انسان‌ها می‌توانند به فرمانروایی و هدایت خوبی نائل شوند و در حقیقت، به عنوان کتابی با ارزش و نیکو شناخته شوند.

هوش مصنوعی: اما این نقره‌نما تنها یک نمایش است، اگر نمایشی باشد، هیچ موجودیتی ندارد.

هوش مصنوعی: آنچه از دل و باطن شما برمی‌خیزد، به حقیقت وجود شما بستگی دارد؛ هر آنچه از سر و پای شما نشأت گیرد، نمی‌تواند نمایانگر واقعی شما باشد.

هوش مصنوعی: ریش و دستار نشانه‌ی فهم و دانش نیستند؛ ارزش واقعی انسان به درون او و کیفیت روح و جانش بستگی دارد.

هوش مصنوعی: ارزش و جان هر کسی در دست دیگران نیست و نمی‌توان به سادگی انتظار داشت که قضاوت‌ها و ارزش‌ها به راحتی تعیین شوند.

هوش مصنوعی: نفس بیرونی که در دنیای ظاهری قرار دارد، چگونه می‌تواند از حال و احوال درون خود آگاه شود؟

هوش مصنوعی: مور در چاه هیچ اطلاعی ندارد که ستاره‌ها کجا می‌روند.

هوش مصنوعی: پر سیمرغ تنها در صورتی به اوج قاف می‌تواند پرواز کند که سیرت و روحش نیز به آنجا برسد.

هوش مصنوعی: پشه به خود می‌بالد که بال دارد، اما پرنده mythical (عنقا) ویژگی‌های خاص و متفاوتی دارد که پشه به هیچ وجه نمی‌تواند به آن دست یابد.

هوش مصنوعی: اگر می‌خواهی به مقام بلند و ارزشمندی دست یابی، باید از چیزهای کوچک و ناچیز شروع کنی. با تلاش و جستجو، حتی اگر در ابتدا کوچک باشد، می‌توانی به خواسته‌های بزرگ خود برسی.

هوش مصنوعی: پرنده‌ای که از چنگ باز رهایی می‌یابد، با بال‌های خود به پرواز در می‌آید، اما همزمان بر زمین هم پا می‌گذارد.

هوش مصنوعی: هیچ چیزی به مانند زیبایی و قدرت وجود ندارد، بگو به خود که حتی بال پشه هم نمی‌تواند به پای بال پرنده‌ی بزرگ و آزاد برسد.

هوش مصنوعی: من به خودم مغرور نیستم، زیرا این بال و پر، از اوج خود پایین آمده و اکنون آماده‌ام که بر روی زمین هم فشرده و آسیب ببینم.

هوش مصنوعی: این پری که من به وجود آوردم، از جای دیگری با خودم آورده‌ام.

هوش مصنوعی: پرنده‌ای که به ذات خود تعلق دارد، باید در جایی پرواز کند که برایش مناسب باشد و در غیر این صورت نمی‌تواند به خوبی پرواز کند.

هوش مصنوعی: اگر به مقام و جایگاه من نگاهی بیندازی، تمامی نواقص و ضعف‌های من را به عنوان هنری خواهی دید.

هوش مصنوعی: تو چه می‌دانی که در زیر این سقف، در خانه چه خبر است و دنیای بیرون تا کجا ادامه دارد؟

هوش مصنوعی: تو تنها به چیزهای کوچک و آشنا در اطراف خود اهمیت می‌دهی و از ماجراهای بزرگ‌تر و مهم‌تر غافلی، مثل درگیر شدن با مشکلات یا چالش‌های بزرگ‌تر در زندگی.

هوش مصنوعی: در جایی بالای سقف، منطقه‌ای وجود دارد که هوای تازه‌ای در قله قاف منتظر است.

هوش مصنوعی: اگر انصاف وجود داشته باشد، پرواز من به اوج خواهد رسید و من در جایگاه قله‌ٔ قاف قرار می‌گیرم.

هوش مصنوعی: این گل‌های خوشبو از قله‌ها سر بر می‌آورند و تو هرگز نمی‌توانی در شمار شمشیرها بگنجانی.

هوش مصنوعی: بهترین درختی که در باغ بهشت وجود دارد به خاطر بی‌ارزشی و پستی خود خس و خاشاک نمی‌شود، حتی اگر تو او را خس بنامید.

هوش مصنوعی: به طور کلی، این جمله به این معناست که اگر کسی به عرش و مقام والایی برسد، دیگر نقص و کمبودی برای او وجود نخواهد داشت. به عبارت دیگر، وقتی به اوج کمال می‌رسیم، دیگر نمی‌توانیم به عیوب و کاستی‌ها فکر کنیم.

هوش مصنوعی: تو به درخت سدره تیر می‌زنی، اما می‌ترسم که ریشه‌ات را از دست بدهی.

هوش مصنوعی: تو به جست‌وجو و تلاش برای رسیدن به هدف خود، بی‌پروا و با اعتقاد محکم در مسیری سخت و پرچالش ادامه می‌دهی.

هوش مصنوعی: کسی که در میدان جنگ شجاعانه می‌جنگد، باعث می‌شود که دیگران در تأمین نیازهای خود به مشکل بربخورند و حقشان تنگ بیفتد.

هوش مصنوعی: دود به سمت بالا پرواز می‌کند و از آنجا که آتش شدید است، دست‌هایش را به چپ و راست می‌زند.

هوش مصنوعی: به این مسیر نرو، زیرا این راه خطرناک و خشن است و تو بدون سلاح در آن به جهاد می‌پردازی، در حالی که دشمنان مانند مارهایی در کمین هستند.

هوش مصنوعی: شعله به تیزی یک تیغ است و تو در این میان، همچون مردی ضعیف هستی که در برف و سرمای شدید گیر کرده و مثل یک زره نازک عمل می‌کنی.

هوش مصنوعی: نگرانم که به شعله نگاه کنی و از ترس اینکه نتوانی خود را کنترل کنی، دچار مشکل شوی.

هوش مصنوعی: ترس این میدان روحانی، زمانی که وارد نشوی، چگونه می‌توانی بفهمی که در جنگ واقعی چیست؟

هوش مصنوعی: سایه بکتاش بیگ تا همیشه برقرار باشد، مانند چتری که بر بالای خورشید سایه می‌اندازد.

هوش مصنوعی: در جایی که هیچ مکانی وجود ندارد، جهان و ستاره‌ها میدان حفاظت او هستند و به مانند سپاهی به نگهبانی از او می‌پردازند.

هوش مصنوعی: بر کمر آفتاب، دایره‌ای زرینی درخشنده است و قبه‌ای نقره‌ای مانند سپری بر آن قرار دارد.

هوش مصنوعی: پادشاهی در ستایش عظمت او و عشق به خدمت عدالت او است.

هوش مصنوعی: کسی که در دشمنی خود پایدار و ثابت قدم باشد، حتی اگر سرش را هم از دست بدهد، با شجاعت و استقامت به پای دار می‌آید.

هوش مصنوعی: وقتی که آن نگاه زیبا به سمت من می‌آید، دل مرا به شدت می‌لرزاند و من نمی‌توانم از کنارش دور شوم.

هوش مصنوعی: نگاه مسموم او به حدی کشنده است که اگر کسی به خیال او برسد، حتماً آسیب خواهد دید.

هوش مصنوعی: وقتی لبخند از لبان او بیرون می‌آید، شب غم به روز شادی تبدیل می‌شود.

هوش مصنوعی: در محیطی که او تمایل به بحث و جدل دارد، مانند مرگ، فرصتی برای عمل و اقدام نخواهد بود.

هوش مصنوعی: نیزه‌اش فقط با یک حرکت سر، باعث می‌شود که یک دنیای پر از جسم، بدون روح باقی بماند.

هوش مصنوعی: این کمان که جان را به تیرش می‌دهد، چگونه می‌تواند در میدان جنگ آماده باشد؟

هوش مصنوعی: اگر صد تیر از کمان پرتاب شود، باز هم هزاران جان در این حوادث به خطر می‌افتد.

هوش مصنوعی: اگر تله‌ای بر این سرای بیندازند، به گردن کیوان (سیاره) خواهد افتاد.

هوش مصنوعی: تیغ او که هنوز برش نخورده، به راحتی سر دشمنان را از دوش آنها می‌اندازد و آنها را به زمین می‌زند.

هوش مصنوعی: تیر او هنوز داخل کمان مانده است، در حالی که مرگ سپاهی را به غارت برده است.

هوش مصنوعی: اگر او بخواهد، می‌تواند به راحتی مانند باد با سرعت بیفتد.

هوش مصنوعی: یک اسب چنان وحشی و بی‌مهاباست که وقتی به شکار می‌رود، فقط در دو قدم زمین را زیر پای خود می‌نوازد.

هوش مصنوعی: در مسیر شکار، تیرانداز با کمان خود سخت‌کوشی می‌کند و با تیرش زخم‌هایی را به دو سمت شکار خود وارد می‌کند.

هوش مصنوعی: هیچ کس با چنین راحت‌طلبی و بی‌خیالی نمی‌تواند به مقام و جایگاهی در زندگی برسد.

هوش مصنوعی: همواره پای او در اختیار نعمت‌ها باشد و عمرش به طول عمر جاودان ادامه یابد.

هوش مصنوعی: تو اعتماد همیشگی من هستی و از تو امید دارم، مانند کوهی که پشت من است.

هوش مصنوعی: امید من به لطف و محبت توست و روح من از حمایت و محافظت تو زندگی می‌گیرد.

هوش مصنوعی: من از تو ناراحتی دارم، و این ناراحتی آنقدر زیاد است که در هیچ ظرفی نمی‌تواند جای بگیرد.

هوش مصنوعی: دود و غباری که در بینی‌ام نشسته، حاصل از بادی است که بر چراغم افتاده است.

هوش مصنوعی: نارضایتی من از این است که در دی‌ماه، در مجلسی عمومی که همه مردم شهر در آن حضور داشتند، غایب بودم.

هوش مصنوعی: گروهی در زمان شکست من وجود داشتند که برخاستند و تلاش کردند.

هوش مصنوعی: کسی که در عمل و شخصیت خود نواقصی دارد، در جمع انسان‌های کامل و باکمال پذیرفته نمی‌شود، مگر اینکه به عنوان فردی بی‌عرضه یا بی‌مقدار شناخته شود.

هوش مصنوعی: هیچ‌کس در این شهر نام اهل زمانه‌اش را نشنیده است.

هوش مصنوعی: اگر همه نوشته‌ها را زیر و رو کنند و من را کافر بدانند، تنها با خواندن دو بیت از او (سخن) ممکن است نظر دیگری داشته باشند.

هوش مصنوعی: سال‌ها به جای فکر و اندیشه خود، درگیر شعر و ادب بوده‌ام و به آن پرداخته‌ام.

هوش مصنوعی: هیچ‌کس نمی‌تواند راز و معانی عمیق و خاص شعرهای عطار را از لایه‌های پیچیده‌اش بیرون بکشد و درک کند جز خود او.

هوش مصنوعی: اگر شعری خشک به آب بیفتد، همانند ماهی که در آب می‌افتد، در جایی توخالی و بی‌ارزش قرار می‌گیرد.

هوش مصنوعی: خداوند نعمت و برکت را به او عطا کند و بر زیبایی و معنای کلامش بیفزاید، اما بر کسی که به او حسادت ورزد، نفرین می‌فرستم.

هوش مصنوعی: به شخصیت خوب و نیکو، اهمیت بیشتری می‌دهند تا به شخصیت ضعیف و شکست‌خورده.

هوش مصنوعی: می‌توانستی او را با یک اشاره از جایش بلند کنی و نشانش بدهی.

هوش مصنوعی: اگر از تو یک نگاه بد ببینم، به خداوند قسم که هرگز کسی دیگر را نخواهم دید.

هوش مصنوعی: چشم‌هایی که با یک چین ابرو، عشقی را به دل می‌اندازند، قادرند تا نفسی را در گلو حبس کنند.

هوش مصنوعی: اگر کسی را دعا کننده و دلنواز نباشد، پس چه ارزشی دارد که به زیبایی و ظرافت ابروهایش توجه شود؟

هوش مصنوعی: پادشاهی و حکومت جاودانه است، و شاهی که رحمتش بیشتر از زحمتی باشد که بر دوش می‌کشد.

هوش مصنوعی: پایه و اساس او مرکز بخشش و generosity است و اراده‌اش آنچنان قدرتمند است که گویا پادشاه عالم وجود می‌باشد.

هوش مصنوعی: درآمدی که یک پادشاه دارد، تنها صرف یک نفس او می‌شود و در مقابل، سیمرغ در دام مگس گرفتار شده است.

هوش مصنوعی: دوشب در برابر در خانه‌اش ایستاده‌ام و در هر سو، دو نفر بی‌خانمان با لباس‌های مخملی دیده می‌شوند.

هوش مصنوعی: هیچ‌کس نمی‌تواند ببیند که او در کار طلا به‌دنبال بیکاری است.

هوش مصنوعی: هرگاه دستی برای کمک و نیکی به سوی دیگران دراز شده باشد، هرگز به دقت و حسادت به آن نگاه نکن و اجازه نده که این حس‌ها مانع احسان و نیکی شود.

هوش مصنوعی: او به حدی نیکوکار است که دیگر نمی‌توان درباره‌ی نیکی‌هایش مبالغه کرد.

هوش مصنوعی: پادشاه و دشمن هر دو در حال پشیمانی هستند، ولی دوست به خوبی از آن‌ها مراقبت می‌کند. در نهایت، هر دو تحت تاثیر او دچار تغییر و تحول می‌شوند.

هوش مصنوعی: دوست به من آسیب رسانده است، حال آنکه کار من به نفع دشمن انجام شده است.

هوش مصنوعی: چشم من اینگونه نیست که به خاطر این که مدعی زیادی از من در میان باشد، کم شود یا از بین برود.

هوش مصنوعی: من چه گفته‌ام که کسی که ادعا می‌کند، در برابر من هیچ قدرتی برای اثبات ادعایش ندارد.

هوش مصنوعی: این شعر به شخصی اشاره دارد که با وجود عدم آگاهی و تجربه کافی، به‌خوبی می‌تواند تفاوت‌ها را تشخیص دهد و به این ترتیب، از طریق اندک شرایط و نشانه‌ها، تشخیص درست و دقیقی از اوضاع به دست آورد.

هوش مصنوعی: من چه کسی هستم که از پیچیدگی‌های زندگی و دل مردم آگاه باشم، مانند یک صراف که رازها و نکات ظریف را می‌شناسد.

هوش مصنوعی: او اگر شکننده و لطیف است، من مانند سنگی محکم و مقاوم هستم. او اگر روشن و بی‌نقص است، من دارای زنگار و نقص هستم.

هوش مصنوعی: وقتی به او رسیدم، به تباهی افتادم و آنچه که از قبل بودم را از دست دادم.

هوش مصنوعی: کیست آن خوش نشین که خوش بگذرانید و در عین حال، به مانند مگسی به هر مکانی پرواز کند و به هر جا سرک بکشد؟

هوش مصنوعی: من کیستم که مانند پرنده‌ای در آسمان، در گردش هستم و به هر طرفی پرواز می‌کنم.

هوش مصنوعی: اگر او گم‌گشته‌ای باشد، من هنوز هم می‌توانم او را پیدا کنم. اگر او سحر و جادو باشد، من توانایی معجزه‌وار دارم.

هوش مصنوعی: تیهو، پرنده‌ای است که به زبان چنگل گویایی دارد اما وقتی صبح فرا می‌رسد و معجزه‌ای روی می‌دهد، گم می‌شود.

هوش مصنوعی: کیست آن شخص سالخورده‌ای که با زیبایی و ناز خود از جوانان درخواست کمک می‌کند و به آن‌ها چشم می‌دوزد؟

هوش مصنوعی: من چه کسی هستم؟ در جوانی به قدری از همه چیز آسیب‌پذیر شدم که احساس می‌کنم مانند یک پیرمرد شده‌ام.

هوش مصنوعی: اگر او به دنبال خواسته‌های خود است و در تلاش برای جلب توجه دیگران می‌باشد، من از آن طرف آرام و بدون دغدغه، خود را راضی نگه می‌دارم و به آرامی از مشکلات و توقعات بی‌اعتنا هستم.

هوش مصنوعی: هر بار که در پی درو کردن گندم می‌آیم، جهان برای من در دسترس است و به سادگی می‌توانم آن را بدست آورم.

هوش مصنوعی: شاعر به آرامش و رضایت دست یافته و از هر چیزی و هر کسی جدا و بی‌نیاز شده است.

هوش مصنوعی: دو جهان برای من هیچ ارزشی ندارد و هیچ چیز برای من اهمیت نداشته و به چشمم نمی‌آید.

هوش مصنوعی: من از صحبت‌های دنیا بیزارم، اما به این خاک و مکان مقدس افتخار می‌کنم.

هوش مصنوعی: من در پی اهدافی متفاوت هستم و نه به جدل‌های بیهوده و نه به ظواهر فریبنده اهمیت می‌دهم، بلکه نیش و طعنه‌های شاعران زمانه برای من دردسرساز است.

هوش مصنوعی: وقتی از این سرزنش‌ها رهایی یابم، متوجه می‌شوم که او بدون من هم بهتر است.

هوش مصنوعی: به خاطر بی‌مهری تو زهر تلخی را چشیدم، تو بمان و همیشه زندگی کن، چون من دیگر وجود ندارم.

هوش مصنوعی: من که به شهرت و آوازه‌ای جهانی دست یافته‌ام، دائما ادعاهایی مطرح می‌کنم و این ادعاها بر سر زبان‌ها می‌افتد.

هوش مصنوعی: از در روم تا هند و ختا، در هر جا نشانی از من وجود دارد.

هوش مصنوعی: در هر نوشته‌ای نام من به ثبت رسیده و در بین مردم معروف شده‌ام.

هوش مصنوعی: در اینجا گفته می‌شود که حتی اگر اهل خرد و دانایی، تازه‌وارد به دنیای علم باشند یا کهنه‌کار، همه آن‌ها پیرو شیوه و طرز فکر من هستند.

هوش مصنوعی: من در خراسان و عراق کسی هستم که مانند و همتایی برای سخنانم وجود ندارد.

هوش مصنوعی: هر جا که کسی به زبان فارسی صحبت می‌کند، داستان‌ها و ویژگی‌های فرهنگی‌اش نیز وجود دارد.

هوش مصنوعی: هیچ کلمه‌ای از دل و جانم بیرون نیامد که در یک ماه در دنیا اتفاق نیفتاد.

هوش مصنوعی: یک مسافر که از جایی نیامد، از من خواسته‌ای نداشت.

هوش مصنوعی: اکنون که غزل یا قصیده‌ای از تو بر دلم نقش بسته و در یادم مانده، احساس می‌کنم که هر کدام از این اشعار بازتابی از وجود تو هستند.

هوش مصنوعی: مدح و ستایش تو باعث شده که همه مرا بشناسند و به همین دلیل خیلی به خودم مغرور شده‌ام.

هوش مصنوعی: من به خود می‌بالم که در مدح و ستایش تو دارم شعر می‌گویم، و این افتخار من است که در زمان تو زندگی می‌کنم.

هوش مصنوعی: اگر بخواهم از خودم بگویم، حقیقت این است که من فقط از جملات بی‌معنی و ظاهر چیزی نمی‌دانم.

هوش مصنوعی: کسی که بهتر از حیدر (علی) باشد، نامش شاعری برجسته نیست.

هوش مصنوعی: ای کسی که به قدرت و عزت، یاریگر دولت و دین هستی، عدل تو زینت بخش ماه‌ها و سال‌هاست.

هوش مصنوعی: صدای ظلم و بدی از زمین بلند شده و به خاطر گناهانی است که تو انجام داده‌ای، و اکنون درهای بخشش و رحمت به روی تو باز شده است.

هوش مصنوعی: در این جامعه، هیچ‌کس را نمی‌بینیم که به‌جای این دو گروه خون‌خوار و پرقدرت، پیوندی داشته باشد جز آنکه در زنجیر و وابستگی قرار گرفته باشد.

هوش مصنوعی: در این بیت به این موضوع اشاره شده که حبابی در آب وجود دارد و به خاطر تنگی محدودیت‌هایی که دارد، مانند زندانی در فضای بسته به نظر می‌رسد. باد بر روی سطح آب قرار دارد و این حباب به دلیل شرایط خاص خودش، نمی‌تواند آزادانه حرکت کند.

هوش مصنوعی: شبی که رودخانه به آرامی در باغ گل حرکت می‌کند، شاخ شکوفه‌ها را به مانند دستاری بر سر می‌برد.

هوش مصنوعی: چقدر خشم تو می‌تواند بر تنهایی شب غلبه کند. اگر تو به میدان بیایی، در واقع زندگی و خوشحالی دوباره به سراغ من می‌آید.

هوش مصنوعی: دست آن شخص به نشانه وداع بر روی شانه دیگری می‌افتد و پای او را از لبه راه یا مرز دور می‌کند.

هوش مصنوعی: فروشنده نیل، پیوند و ارتباطی با چوب و جمریان دارد و باید به نحوی در ارائه و فروش کالا تلاش کند.

هوش مصنوعی: خشم تو مانند رازی است که باعث می‌شود قهر و خشم خداوند بر سر مرگ، بر روی زمین سایه بیندازد.

هوش مصنوعی: دست تو قوی است و می‌تواند فرمان دهد، از تو می‌خواهم که انصاف را به بهترین شکل اجرا کنی.

هوش مصنوعی: هر چیزی که حکمت به آن اشاره کرده، باعث شده که راه‌های تبدیل و تغییر آن بسته شود.

هوش مصنوعی: نه غم کمبودها را داری و نه از خوشی‌های زیاد لذت می‌بری، زیرا در نظر تو، وجود و عدم یکی است.

هوش مصنوعی: برای مهمانان و افراد غیرمهمان، سفره‌ات همیشه آماده و گسترده است.

هوش مصنوعی: خادم آشپزخانه تو برای هر کس غذایی آورده، حتی برای مردگان.

هوش مصنوعی: به خاطر فراوانی نعمت‌ها، از تو خواسته‌ها و درخواست‌های زیادی دارم و چشمانم همیشه به دنبال بیشتر است.

هوش مصنوعی: وضعیت واقعی و حقیقی قلب و درون انسان را می‌توان با ورق زدن دفتر دل او شناخت.

هوش مصنوعی: گروهی از افراد با ذوق و سلیقه که به زیبایی‌ها و جزئیات توجه دارند، در بی‌نهایت دید و بررسی به دنیای اطرافشان می‌نگرند.

هوش مصنوعی: سرپرست عادل، حامی دین و حکومت است و تو نگهبان کشورها و ملت‌ها هستی.

هوش مصنوعی: ای کسی که به خاطر عدلت، شهرها و جوامع از رفتار نیکو و انصاف تو بهره‌مندند.

هوش مصنوعی: ظلم در مواجهه با انصاف تو شکست خورد به گونه‌ای که هیچ‌کس این شکست را ندید.

هوش مصنوعی: بار گناهی بر دوش من است که نمی‌دانم چگونه از آن رهایی یابم.

هوش مصنوعی: این غم مانند گرد غلیظی بر روی چشمان خونی من نشسته و هیچ گاه از بین نمی‌رود.

هوش مصنوعی: وای بر سرم، چه غباری که بر روی من نشسته و زیر این غبار غم، روح و وجودم فرسوده شده است.

هوش مصنوعی: این عبارت به معنای این است که هر ذره‌ای از آن درد و اندوهی که وجود دارد، به اندازه یک کوه سنگینی و بار دارد. در واقع، اشاره به این دارد که مشکلات و ناراحتی‌ها می‌توانند بسیار سنگین و طاقت‌فرسا باشند.

هوش مصنوعی: من ناله می‌زنم و کوه اندوه‌ام به من گوش می‌دهد. ناله‌هایم در فراق کس و در تنهایی‌ام به گوش می‌رسد، چون من نیز تنها و مانند کوه هستم.

هوش مصنوعی: وقتی نمی‌توانم از درد و رنج خود شکایت کنم، چون می‌بینم که گران‌بهاترین چیزها و بی‌ارزش‌ترین‌ها در نظر برخی یکسان هستند و بهترین چیزها هم قیمت و ارزشی ندارد.

هوش مصنوعی: ای کاش یکی بود که می‌فهمید چه می‌گویم. آه، عطر مشک ارزشش از خاک سیاه کمتر است.

هوش مصنوعی: هیچ‌کس خاکستر سرمه را در چشمانش جایی نگذاشته و به دیدار نیاورده است.

هوش مصنوعی: در این بیت، به تمسخر نشان داده می‌شود که برخی افراد برای جلب توجه یا نشان‌دادن مقام و منزلت، چیزهایی را برعکس یا به شکلی نادرست به کار می‌برند. به طور خاص، اشاره به این دارد که اشیا یا موقعیت‌هایی که معمولاً ارزش و اهمیت دارند، در دست افراد ناآگاه به شکلی نادرست و غیرمتعارف قرار می‌گیرد. در واقع، این تصویر به عکسی معکوس از محبوبیت و ارزش‌ها اشاره دارد که نشان می‌دهد گاهی اوقات در جامعه، اولویت‌ها و انتخاب‌ها به جای آنکه منطقی و درست باشند، دچار اختلال می‌شوند.

هوش مصنوعی: اگر مثل بلبل در باغ صدای دلنشینی داشته باشی، به تو اجازه می‌دهند که در کنار زاغ زندگی کنی.

هوش مصنوعی: افراد در قضاوت و نظر دربارهٔ موجودات، به بومی که در جایی خاص زندگی می‌کند، بیشتر توجه می‌کنند و آن را بهتر از یک پرندهٔ خوش‌نام و زیبا می‌دانند، چرا که به ویژگی‌ها و عادات خاص آن بوم آشنا هستند.

هوش مصنوعی: ناحیه‌ای که باید برای آهو به عنوان مکان زندگی‌اش در نظر گرفته شود، به جای آن با فضولات گربه پر می‌شود.

هوش مصنوعی: در جمعی که دوستان دور هم نشسته‌اند، شمعی می‌زنند تا فضا را روشن‌تر کند و نزدیک‌تر به هم باشند.

هوش مصنوعی: در اینجا به بیان حالتی اشاره شده است که در آن دریاهایی پرخروش و پرفشار را خشک می‌کنند و به جای آن‌ها، گودالی را به وجود می‌آورند که فضای ساکن و خاموشی را به تصویر می‌کشد.

هوش مصنوعی: به خاطر ترویج صدای دلنشین و زیبا، نسخه جدیدی از کتاب مقدس یا شعر ناب آورده شده است.

هوش مصنوعی: دست و پای پلنگ محکم بسته شده و مانند شیری که موشی را به جنگ می‌برد، او نیز در حال دویدن است.

هوش مصنوعی: اگر شخصی قوی و برجسته‌ای به زمین بیفتد، به راحتی در دام حیله و نیرنگ دشمنان گرفتار می‌شود.

هوش مصنوعی: مردی که درگیر مشکلات و سختی‌هاست، حتی اگر در زنجیر هم باشد، قوی‌تر از کسی است که ظاهراً ضعیف و ناتوان به نظر می‌رسد.

هوش مصنوعی: فیل نر که به کوه افتاده، از یک پشه ماده هم ناتوان می‌شود.

هوش مصنوعی: من مانند یک شیر هستم و محل زندگی‌ام یک جنگل پر از نی است که هر نی هزار دست و نیروی مختلف را به همراه دارد.

هوش مصنوعی: این جمله به توصیف جایی اشاره دارد که در آن گل‌ها و میوه‌ها به قدری شیرین و خوشمزه هستند که هر نیشی که به آنها زده شود، شکر و شیرینی تولید می‌کند. به عبارتی دیگر، این مکان مملو از زیبایی و لذت است و هر برخوردی با آن، تجربه‌ای خوشایند و دلپذیر به همراه دارد.

هوش مصنوعی: نی و توتی هر دو از یک نوع هستند و این موضوع بسیار شگفت‌انگیز است، اما سخن اینجا به زبان عربی بیان شده و عجیب نیست.

هوش مصنوعی: کسانی که دانا و آگاهند، به خوبی به این موضوع پی می‌برند و کسانی که صاحب بیان و سخنورند، نیز این معنی را درک می‌کنند.

هوش مصنوعی: این جمله به این معناست که فقط کسانی که در سطح بالا از دانش و درک برخوردارند می‌توانند مفهوم واقعی این موضوع را درک کنند و این فقط به عده‌ای خاص محدود می‌شود.

هوش مصنوعی: حضرت سلیمان توانایی فهمیدن صحبت پرندگان را دارد.

هوش مصنوعی: آن کسی که سلیمان نام دارد و دارای قدرت و فرمانروایی عظیم است، به خاطر نام بزرگ و با ارزشی که دارد، همچون نگینی در انگشتری قرار گرفته و تحت تأثیر آن قرار دارد.

هوش مصنوعی: کسی که باعث شده روشنی و ارزش من را بسنجم، همان کسی است که این راز و طلسم را بر زندگی من قرار داده است.

هوش مصنوعی: در سخنان من به قدری روشنایی است که این به خاطر وجود اوست و زنگارها و کدورت‌ها از روی من پاک شده به واسطه اوست.

هوش مصنوعی: زمانی که دل و ذهنم فرصتی مناسب پیدا کردند، به سرعت به ستایش او پرداختم.

هوش مصنوعی: کسی که به خاطرش شعر می‌سرایم و او را ستایش می‌کنم، عشق من به او چنان است که نوشتن درباره‌اش برایم آسان و دلنشین است.

هوش مصنوعی: من چون شیر هستم و در دروازه‌اش به بند کشیده شده‌ام، تمام وجودم را وقف آن مکان کرده‌ام.

هوش مصنوعی: صدای رعد و برق من اینقدر قدرتمند و ترسناک است که به خاطر ترس از آن، قوی‌ترین موجودات نیز از جای خود می‌گریزند.

هوش مصنوعی: گورخر هنوز خواب است و کسی ندیده که چقدر قوی و پرن الإج نگون است.

هوش مصنوعی: اگر دندان‌ها و قیدهای شیر پاره شود، او از ترس این که گور می‌تواند او را بگیرد می‌میرد.

هوش مصنوعی: به حال آن گوزن باید گریه کرد که در برابر شیران وحشی و نیرومند، ادعایی دارد.

هوش مصنوعی: شاعران همانند شیرانی هستند که به خواب رفته‌اند و گرسنه‌اند؛ در حالی که دیگران که سیر هستند، چشم و دلشان از آنچه شاعران می‌بینند و احساس می‌کنند، دور است.

هوش مصنوعی: بی‌توجه به شکار و بدون اینکه در دام چیزی گرفتار شوم، از آلودگی و عواقب قید و بندها رها هستم.

هوش مصنوعی: تمامی محدودیت‌ها را از خود جدا کرده و با پاک کردن یادداشت زندگی‌ام، خود را آزاد و تازه می‌کنم.

هوش مصنوعی: بدن خود را از شال و لباس زرباف کارهای فاخری که به تن داری، خالی کن و به سادگی زندگی کن.

هوش مصنوعی: اگر چیزی به اندازه‌ای ناقص یا خراب باشد، می‌پوشندش؛ اما اگر خشک و بی‌مزه باشد، آن را می‌نوشند.

هوش مصنوعی: در این بیت شاعر به توصیف قدرت و سرعت دو نوع پای‌پنج (اسب و الاغ) می‌پردازد و می‌پرسد که با وجود این قدرت، چگونه می‌توانند بر سرنوشت و رفتار خود تسلط داشته باشند. در واقع، به نوعی به ناتوانی موجودات در کنترل شرایط و نتیجه‌های زندگی اشاره می‌کند.

هوش مصنوعی: اگر عیسی بر روی زمین بود و به زحمت افتاده بود، آیا باز هم غم و نگرانی تو کمتر می‌شد؟

هوش مصنوعی: در این بیت، شاعر به اهمیت حرکت و فعالیت اشاره دارد. او می‌گوید نباید در جا ماند و باید به جلو رفت، زیرا نشستن و عدم فعالیت باعث از دست رفتن فرصت‌ها و پیشرفت‌ها می‌شود. در واقع، حرکت و پشتکار رمز رسیدن به هدف‌ها و موفقیت است.

هوش مصنوعی: کسی که در مسیر زندگی گام برمی‌دارد و از مطالبات و خواسته‌ها دنبال می‌کند، اگر به این سمت و سوی زندگی دقت نکند و نتواند به درستی مسیر خود را پیدا کند، در نهایت به نتیجه‌ای نخواهد رسید. در واقع، اگر او ناهماهنگ حرکت کند و از هدفش دور شود، هرطرف که برود، به بی‌ثمری و اتلاف وقت دچار خواهد شد.

هوش مصنوعی: در مسیر سیلاب، الاغ و اسب و خانه و وسایل، همه چیز مثل خس و خار به نظر می‌رسد.

هوش مصنوعی: وقتی سیل از بالاترین نقطه به پایین فرود می‌آید، از جای خود به شدت می‌گذرد و همه چیز را تحت تأثیر قرار می‌دهد.

هوش مصنوعی: هر چیزی که به طبیعت و ذات انسان مربوط می‌شود، خوب و پسندیده است، به جز چند مورد خاص مانند سبزه‌های کنار آب که ممکن است به چیزهای منفی یا ناپسند اشاره کنند.

هوش مصنوعی: سبزه‌ای که در کنار جویبار رشد کرده است، زیبا و شاداب به نظر می‌رسد، اما این زیبایی تنها به خاطر وجود آب در جوی است.

هوش مصنوعی: وقتی که رطوبت سبزه از زمین گرفته شود، پای گلخانه را ترک می‌کند و در این صورت، محصول آنجا به فروش می‌رسد.

هوش مصنوعی: اگر سبزی و تازگی ذاتی تو بود، هرگز به شعله و دود سیاه تبدیل نمی‌شدی.

هوش مصنوعی: اگر آب را با آتش حریص و تند بختی سبز مقابله نکنیم، آن سبزی قابل فراریابی نخواهد بود. به عبارت دیگر، اگر در برابر مشکلات و چالش‌ها تلاش نکنیم و از آنها فرار کنیم، هیچ پیشرفتی نخواهیم داشت.

هوش مصنوعی: هر چه در زمان حال وجود دارد و گاهی نیز وجود نخواهد داشت، برای عقل او راهی بیشتر از این نمی‌باشد.

هوش مصنوعی: افرادی هستند که به ظواهر و زیورهای زندگی فخر می‌فروشند، در حالی که خودشان در دام نعمت‌ها گرفتارند و به نوعی اسیر همان زیبایی‌ها و نعمت‌ها شده‌اند.

هوش مصنوعی: هر کسی که مانند تو هدف بلندی دارد، تحت تأثیر مال و ثروت نیست و به وضعیت مالی خود اهمیت نمی‌دهد.

هوش مصنوعی: این خانه‌ای که ما در آن زندگی می‌کنیم، به نظر عاقل‌ها دارای کمبود و نقص‌هایی است، ولی آن‌ها فقط از دور به آن نگاه می‌کنند و به عمق آن نمی‌پردازند.

هوش مصنوعی: هر چیزی که ما در ظاهر می‌بینیم، ممکن است در گذر زمان کمتر یا بیشتر شود.

هوش مصنوعی: کودکان با ذهنی پاک و معصوم به دنیا نگاه می‌کنند، در حالی که بزرگ‌ترها دیدگاه و تجربیات متفاوتی دارند.

هوش مصنوعی: چشم معمولی فقط می‌تواند ظاهر و شکل بیرونی چیزها را ببیند، در حالی که چشم درونی به عمق و حقیقت درون آن‌ها راه پیدا می‌کند.

هوش مصنوعی: چشم ظاهر فقط ظاهر و نشانه‌ها را می‌بیند و دستار به معنای رفتار و آداب اجتماعی اشاره دارد. اما چشم دل و باطن می‌تواند به حرف‌ها و اعمال واقعی و معنوی پی ببرد.

هوش مصنوعی: به جای اینکه فقط به ظواهر خارجی بپردازی، به احساسات و درون خودت توجه کن.

هوش مصنوعی: با توجه به آن همه زیبایی که در چشمان و ویژگی‌های ظاهری وجود دارد، در واقع کمتر از این است که بتوان به زیبایی واقعی دل و احساسات پرعمق اشاره کرد.

هوش مصنوعی: این اشکال به بینش سطحی و ظاهری اشاره دارد؛ این‌که برخی تنها به ظواهر مانند ریش و دستار و دیگر نشانه‌ها توجه می‌کنند و از عمق و حقیقت شعر غافل می‌مانند.

هوش مصنوعی: اگر کسی را با ریش و دستار ببیند، او را از میان تمامی شاعران برتر می‌شمارد.

هوش مصنوعی: در زمان خود، او را بزرگ‌ترین و برجسته‌ترین می‌دانند و به عنوان الگوی خود قرار می‌دهند.

هوش مصنوعی: اگر خر به زحمت بیفتد و تلاش کند، حتی اگر زحمتش به دردش بخورد، باز هم زشتی و ناپسندی‌اش تغییر نخواهد کرد.

هوش مصنوعی: با قلم خود، بر روی کاغذهایی که زیبایی به آن‌ها می‌بخشد، بنویسید و خلاقیت خود را به نمایش بگذارید.

هوش مصنوعی: اما اضافه‌گویی و بیهوده‌گویی نوشتن، جز ظلم به قلم و هنر نوشتن نیست.

هوش مصنوعی: این بیان به این معناست که ظلم و ستم تنها به کلمات و نوشتار محدود نمی‌شود، بلکه می‌تواند به ابزار نوشتن و نیز به شخصی که این نوشته‌ها را می‌سازد، آسیب برساند. ظلم می‌تواند در تمامی جوانب زندگی و در ارتباطات انسانی دیده شود و تأثیرات منفی بر همه چیز داشته باشد.

هوش مصنوعی: در دنیا، اگر ظلم و ستم وجود داشته باشد، علم و عمل نیز به درستی انجام نمی‌شود و هر چیز در جای خود قرار نخواهد گرفت.

هوش مصنوعی: وضع چیزی که در جای خود نیست ناعادلانه است و این کار نادرست است.

هوش مصنوعی: یک حاکم عادل و دانا می‌تواند به راحتی فرق بین حقیقت و نادرستی را تشخیص دهد.

هوش مصنوعی: عدالت ایجاب می‌کند که من در صف نعل‌ها، با هزار بند و زنجیر، جایگاه خود را تعیین کنم.

هوش مصنوعی: دشمن من، فردی است که با کیسه‌ای پر از مهره‌های بی‌ارزش، در جمع هنرمندان خود را به نمایش می‌گذارد.

هوش مصنوعی: این ظلم نیست که با چنین سخن بی‌محتوا و بی‌معنی، خود را در جمعی معرفی کند.

هوش مصنوعی: کسی که با من مخالف است، نمی‌تواند به راحتی در سخنرانی‌هایم نفوذ کند و مانع صحبت‌هایم شود.

هوش مصنوعی: هرچند که فردی از نظر شخصیت و ارزش‌های انسانی پایین‌تر از دیگران باشد، اما اگر در هنر صحبت کردن و سخنوری مهارت داشته باشد، می‌تواند در جمع دیگران به مقام و جایگاهی بالا دست یابد.

هوش مصنوعی: اگر مهره‌ای که ارزشی ندارد جای گوهر با ارزش قرار گیرد، هیچ فایده‌ای ندارد. در واقع، ارزش واقعی چیزی به خودش وابسته است و نمی‌توان با تغییر مکانش، ارزش آن را افزایش داد.

هوش مصنوعی: این دو عمل ناپسند در پنهانی نیست؛ ظلم و چه ظلمی، که ظلمی آشکار است.

هوش مصنوعی: این ظلمی که بر من رفته، در نظر تو مانع از آن نشده که روح انصاف و دادگری تو فعال باشد.

هوش مصنوعی: اگر نظر محبت‌آمیز تو به من بود، هیچ‌کس غیر از من در این جمع وجود نمی‌داشت.

هوش مصنوعی: اگر تو بدی، پس چطور می‌توانی از محبت من حمایت کنی؟ چگونه می‌توانی به سادگی از انصاف خود بگذری؟

هوش مصنوعی: من از تحمل درد و زخم زبان خودداری کردم و این زخم در دل من باقی ماند و با این حال از بین نرفت.

هوش مصنوعی: دوام و پایداری عدل تو بسیار ارزشمند است، زیرا نیکویی‌های آن در روزهای آینده خواهد نمود.