هوش مصنوعی: ای کسی که هر لباسی که بر تن داری، زینت و زیبایی آسمان را به دوش کشیده است.

هوش مصنوعی: هر کسی که در دایره مکان حضور دارد، وجودش زیر قشر زیبای لباس تو پنهان است.

هوش مصنوعی: لباس ویژه‌ای که به خاطر مقام و شرافت من است، برتری و ارزش من را در برابر تمام دنیا نمایان می‌کند.

هوش مصنوعی: هر کسی که در کنار شاعران باشد و از آن‌ها تاثیر بگیرد، خودش نیز شاعر خواهد شد و به جمع شاعران خواهد پیوست.

هوش مصنوعی: آنچه او می‌گوید به حساب من نمی‌آید؛ چرا که او خود به شدت ناتوان از بیان احساسات و افکارش است.

هوش مصنوعی: ای جواهری درخشان و بخشنده که زیبایی‌ات بر زیبایی دریا و معادن طلا و نقره افتخار می‌کند.

هوش مصنوعی: هر که در آستان تو قرار دارد، همچون سادگی و خشوع خود را به بهترین جامه دنیا، که همان اطلس آسمان است، مزین می‌کند.

هوش مصنوعی: لباس ویژه‌ای که به خاطر شرافت و مقامم به تن دارم، بر همه نمایان است و دعوتم بر همگان آشکار.

هوش مصنوعی: آیا تو رضایت داری که لباس مانند من بر تن مردی به این گونه باشد؟

هوش مصنوعی: در اینجا به این نکته اشاره شده است که شخص هیچ یک از وسایل مورد نیاز را ندارد، نه کفش و نه چاقو، و در واقع هیچ کمکی برای او در این وضعیت وجود ندارد.

هوش مصنوعی: او را فقط همین سر کافی است و نیازی به سری که مویی بر آن باشد، ندارد.

هوش مصنوعی: در یک پارچه‌ای که مانند فتیله‌ی مشعل است، نوری در آن پنهان شده است که به روشنایی می‌افزاید.

هوش مصنوعی: منافع چه هستند، من چه کاری می‌توانم انجام دهم؟ هر آنچه که اراده‌ی پروردگار باشد را قبول دارم.