وحشی بافقی » دیوان اشعار » قطعات » شمارهٔ ۱۹ - مطبخ خواجه

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>خواجهٔ کم کاسهٔ ما آنکه از بهر طعام</p></div>
<div class="m2"><p>هیچگاه از مطبخ او دود بر بالا نشد</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>مطبخی می‌خواست رو سازد سیاه از دست او</p></div>
<div class="m2"><p>در همه مطبخ سیاهی آنقدر پیدا نشد</p></div></div>

شمارهٔ ۲۰ - نشان بخردی

خواجه کم کاسه ما آنکه از بهر طعام
هیچگاه از مطبخ او دود بر بالا نشد
مطبخی می خواست رو سازد سیاه از دست او
در همه مطبخ سیاهی آنقدر پیدا نشد

هوش مصنوعی: در این اشعار، شاعر به توصیف کسی می‌پردازد که به خاطر طعم و کیفیت غذاهایش مشهور است. او می‌گوید که هیچ‌گاه بویی از غذاهایش به مشام نرسیده و حتی اگر بخواهد، هیچ‌گاه نمی‌تواند آشپزخانه‌اش را به اندازه‌ای شلوغ و دودی کند که نشان‌دهنده فعالیت زیاد باشد. در واقع، مهارت‌های آشپزی او به قدری بالا است که همیشه غذاهایش بی‌نقص و خوشمزه‌اند، بدون اینکه نشانه‌ای از آشفتگی در آشپزخانه‌اش وجود داشته باشد.

شمارهٔ ۱۸ - سرتاس

شمارهٔ ۱۹ - مطبخ خواجه

هوش مصنوعی: سرپرست و صاحب‌اختیار ما کسی است که هیچ وقت از آشپزخانه‌اش بوی غذا به مشام نمی‌رسد.

خواجهٔ کم کاسهٔ ما آنکه از بهر طعام

هیچگاه از مطبخ او دود بر بالا نشد

هوش مصنوعی: مطبخی می‌خواست به خاطر دست‌پختش به شهرت برسد، اما آنقدر در تلاشش موفق نشد که در مطبخش، سیاهی و کثیفی به چشم بخورد. به عبارت دیگر، نتوانست چیزی درخور فراهم کند که در خور توجه باشد.

مطبخی می‌خواست رو سازد سیاه از دست او

در همه مطبخ سیاهی آنقدر پیدا نشد

شمارهٔ ۱۹ - مطبخ خواجه

اطلاعات

برگردان به زبان ساده