هوش مصنوعی: من از راه می‌رسم و سوار بر اسبی هستم که از شدت گرسنگی نتوانسته خوراک کافی برایش بیابم، وگرنه می‌توانست با اشتها بیشتر غذا بخورد.

هوش مصنوعی: حرص و طمع انسان تا جایی است که اگر بگذاریم، می‌تواند همه چیز را در اطرافش از بین ببرد، حتی زیبایی‌های طبیعی و جلوه‌های دلنشین.