هوش مصنوعی: شما بار دیگر به جایی می‌رسید که به پرواز درآمده‌اید، همانند مرغی که از قفس رها شده و آزاد است.

هوش مصنوعی: صیاد کیست که اجازه دهد جز سر بریده و بال شکسته از وجودش چیزی باقی بماند؟

هوش مصنوعی: یک پرنده شکاری نشسته و در حال تلاش برای شکار است؛ در حالی که هنوز هم دامی که به دور گردن طعمه‌اش افتاده، تمام نشده و هنوز آن را نگرفته است.

هوش مصنوعی: آیا کسی را می‌شناسی که از او جز نشانه‌ای از جان زخم‌خورده و دردناک باقی نمانده باشد؟

هوش مصنوعی: عشق یک زنجیر خاصی است که اگر کسی طعم آن را بچشد، دیگر هیچ چیز دیگری را نخواهد خواست و از آنچه که دارد راضی می‌شود.

هوش مصنوعی: زندگی خوش و لذت‌بخش در جایی است که هر روز صبح، با دلی پاک و قلبی شاد، شروع می‌شود و انسان از غم و اندوه دور باشد.

هوش مصنوعی: خاموش باش وحشی، زیرا زبان تو مانند آتش نمی‌سوزاند مگر اینکه دل تو به اندازه شعله‌ای که بر آتش نشسته، مشتاق و دلتنگ باشد.