هوش مصنوعی: به سمت او می‌روم و حال و احوالم را برایش بازگو می‌کنم؛ تمام چیزهایی که قبلاً پنهان کرده بودم را به او می‌گویم.

هوش مصنوعی: من ساکت شده‌ام و او فکر می‌کند که در آرامش به سر می‌برم، در حالی که در درونم با خودم حرف‌هایی را می‌زنم.

هوش مصنوعی: او از حال من و دردم بی‌خبر است و هر روز این درد در من بیشتر می‌شود. من هم هر روز بیشتر از این درد به او می‌گویم.

هوش مصنوعی: چشم‌های تو با ناز و بازی خود، دل من را به شدت مجروح ساخته است. لبخند تو که مانند دانه‌ای سرخ و دلربا است، دل مرا به درد می‌آورد. من به او می‌گویم که خود را نمی‌شناسد و نمی‌داند که چقدر به من آسیب می‌زند.

هوش مصنوعی: اگرچه دل وحشی از او دور می‌شود، اما جانم از این که آن معشوق بد اخلاق است، می‌نالد. من این را به او می‌گویم.