هوش مصنوعی: عشق به تو در دل من تازه و نو شده است، و آرزوی نگهبانی از تو مرا به دور کوچه‌ات کشانده است.

هوش مصنوعی: آیا می‌دانی که عشق من چه تأثیری بر تو دارد؟ بگو که در خوب و بد عشق، چه می‌کنی و چگونه به آن واکنش نشان می‌دهی؟

هوش مصنوعی: پای فرشته مثل مگس به عسل نشسته و خنده‌اش نشان از شهدی دارد که در مسیر گفت‌وگوی تو ریخته شده است.

هوش مصنوعی: زلف زیبای تو به من ناز می‌کند و طوقی که بر گردن جان من است، نتیجه‌ی پرستش موی توست.

هوش مصنوعی: تو با عبور از کنار من، در حالی که دست نیازم را به سمت خود دراز کرده‌ام، به چشمان گدا مانند من نگاهی می‌کنی که فقط برای تو دعا می‌کند.

هوش مصنوعی: من به خاطر تو و عشق تو راضی هستم به هر درد و رنجی که ببرم، حتی اگر در این راه فقط به قطره‌ای از محبت تو دست پیدا کنم.

هوش مصنوعی: اگر وحشی به زیبایی خود حسادت نکند، پس چرا در هنگام غم عشق، اشک می‌ریزد و دلتنگی‌اش را با گرهی در گلوی تو بیان می‌کند؟