هوش مصنوعی: ای دل، من تصمیم دارم به سفر بروم. گفتم که از این موضوع مطلع باش و اگر رفیقی داری که می‌خواهی با من بیایی، خودت را برای مسیر آماده کن.

هوش مصنوعی: ای صبح دل‌انگیز، سبک‌بار و شاداب باش! روز خوشی که با خودت می‌آوری، بار سنگینی دارد و تو باید از طولانی شدن آن جلوگیری کنی. ای شب اندوه، زمانت را کوتاه کن و اجازه نده که این دلتنگی ادامه یابد.

هوش مصنوعی: ای آسمان، هنوز تاریکی شب در ابتداست؛ چرا ما مانند دیگران نمی‌توانیم بگوییم که یک شب ما نیز صبح خواهد شد؟

هوش مصنوعی: از چهره ای زیبا زیر نور ماه، جان‌ها را به فریاد آور. ای ابر تیره که سایه‌سار چهره ماهی.

هوش مصنوعی: مکانی به نام بهشت وجود دارد که در آن عشق و شگفتی، حکومت می‌کند؛ اما تا زمانی که عقل و درک وجود دارد، ورود به آنجا مناسب نیست. باید آگاه باشی.

هوش مصنوعی: این بیت به ما می‌گوید که در زندگی و در نظر دیگران، تنها به دنبال تایید و پذیرش نباشیم. اگر تنها به خاطر جلب نظر دیگران عمل کنیم، نه مورد پذیرش واقع می‌شویم و نه در نظر آنها ارزش داریم. بنابراین، بهتر است که به خود واقعی‌مان پایبند باشیم و اجازه ندهیم که رفتارمان صرفاً تحت تأثیر نظر مردم قرار گیرد.

هوش مصنوعی: فضای ذهنی پر از نگرانی و تشویش است. بیا ای وحشی، با آرامش در جایی بنشین و آسوده خاطر شو.