هوش مصنوعی: باید مراقب باشی که کارهایی نکنی که باعث شود در سپیده دم، اجازه دهم آه حسرتی بکشیم و این باد تند را دروازه‌ای که تو برایش روشن کرده‌ای، سردم کنم.

هوش مصنوعی: من آبم، و از جوی بی‌توجهی می‌آیم؛ نخواهم شد چون نخل که با خنجری از الماس آسیب ببینم.

هوش مصنوعی: به زودی اشکی از چشمانم می‌ریزد، دلم می‌خواهد پیش از آنکه به دیگران خبر بدهم، این احساس را به خودم بگویم.

هوش مصنوعی: کشتی نوح چه ارتباطی دارد وقتی که طوفان به شدت در حال باریدن است؟ هر تخته از آن کشتی را به یک موج دیگر می‌دهم. به عبارتی، وقتی اوضاع به شدت بحرانی و نامساعد است، حتی چیزهایی که قبلاً مستحکم بودند نیز دستخوش تغییر خواهند شد.

هوش مصنوعی: دل من از اندیشه تو می‌لرزد و نگران است که مبادا زیبایی‌ات را از دست بدهد. اگر بخواهم، حتی از جان خود نیز برای محافظت از تو و زیبایی‌ات دریغ نمی‌کنم.

هوش مصنوعی: بس است که افسردگی را بپذیرم، همان‌طور که پاییز، برگ‌ها را می‌ریزد. ای کاش می‌توانستم عشقم را در باغ زیبایی‌ات نثار کنم.

هوش مصنوعی: بیداد و ستم در باور من تأثیری ندارد. این دردی که بیهوده می‌نامم، من را آگاه نمی‌کند.