هوش مصنوعی: من با وجود اینکه به شدت آسیب می‌بینم و درد زیادی را متحمل می‌شوم، این احساسات را از دیگران پنهان می‌کنم. در دل غمگینم و روح من به وسعت این غم نمی‌تواند آرام بگیرد، اما به ظاهر خود را شاد نشان می‌دهم.

هوش مصنوعی: خون به آرامی می‌چکد و به اشک ناامیدی تبدیل می‌شود و از دل پر درد من، این قطرات به مانند پیکانی می‌زنند.

هوش مصنوعی: دست غم در جیب جانم است و پای نشاط در باغچه، پیراهنم پر از پارگی است و من مانند گلی در گریبانم ایجاد می‌کنم.

هوش مصنوعی: آتش شوق و آرزوهای من باعث شده که علف‌های خشک و بی‌فایده غم و اندوه را جمع کنم و تصور کنم که این موضوع مرا به بهشتی از شادی و گل‌ها می‌رساند.

هوش مصنوعی: غم نیز به حدی رسید که خسته شد، اما همیشه در برابرش در بسته است. این مکان تنگی که من در آن زندگی می‌کنم، برای او مانند زندانی است.

هوش مصنوعی: امروز یا فردا، سرنوشت بدی در انتظار ماست؛ به همین دلیل، ای وحشی، تنها دو روز صبر کن تا بتوانم کار تو را راحت‌تر کنم.