گنجور

شمارهٔ ۲۷۷

دو هفته رفت که ننواختی به نیم نگاهم
هنوز وقت نیامد که بگذری ز گناهم
کرشمه‌ای که نکاهد ز حسن اگر بنوازی
به لطف گاه به گاه و نگاه ماه به ماهم
میان ما و تو سد گونه خشم شد همه بیجا
چنین مکن که مرا عیب می‌کنند و ترا هم
کدام ملک به توفان دهم کدام بسوزم
که فرق تا به قدم سیل اشک و شعلهٔ آهم
فتاده‌ام به رهت چشم و گوش گشته سراپا
بیا که گوش به آواز پا و چشم به راهم
مکن که عیب کنندت ز چون منی چو گریزی
که نیکنامی جاوید از برای تو خواهم
چو وحشی از چمن وصل رستم اول وآخر
سموم بادیهٔ هجر ، زرد کرد گیاهم

اطلاعات

وزن: مفاعلن فعلاتن مفاعلن فعلاتن (مجتث مثمن مخبون)
قالب شعری: غزل
منبع اولیه: ویکی‌درج

* با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.

برگردان به زبان ساده

دو هفته رفت که ننواختی به نیم نگاهم
هنوز وقت نیامد که بگذری ز گناهم
هوش مصنوعی: دو هفته است که تو به من توجه نکرده‌ای و هنوز زمان آن نرسیده که از اشتباهات من بگذری.
کرشمه‌ای که نکاهد ز حسن اگر بنوازی
به لطف گاه به گاه و نگاه ماه به ماهم
هوش مصنوعی: اگر زیبایی‌های تو از بین نرود، با ناز و محبت گاه و بیگاه به ما توجه کنی و نگاهت همچون ماه به ما بتابد.
میان ما و تو سد گونه خشم شد همه بیجا
چنین مکن که مرا عیب می‌کنند و ترا هم
هوش مصنوعی: درست نیست که به خاطر خشم و کدورت، میان ما دیواری از جدایی ایجاد شود. نیازی نیست که به خاطر رفتار نادرست، ما را قضاوت کنند و تو هم در معرض قضاوت قرار بگیری.
کدام ملک به توفان دهم کدام بسوزم
که فرق تا به قدم سیل اشک و شعلهٔ آهم
هوش مصنوعی: کدام سرزمین را باید به توفان بسپارم و کدام را بسوزانم، در حالی که از سر تا پا غرق اشک و آتش فریادم هستم؟
فتاده‌ام به رهت چشم و گوش گشته سراپا
بیا که گوش به آواز پا و چشم به راهم
هوش مصنوعی: من در جستجوی تو هستم و تمام وجودم را به شنیدن صدا و دیدن مسیر اختصاص داده‌ام. بیا که من منتظر صدای قدم‌هایت و برای دیدن تو به راه نگاه می‌کنم.
مکن که عیب کنندت ز چون منی چو گریزی
که نیکنامی جاوید از برای تو خواهم
هوش مصنوعی: اگر از من به خاطر عیبت انتقاد می‌کنند، نترس؛ چون من برای تو آرزوی نام نیک و جاودان دارم.
چو وحشی از چمن وصل رستم اول وآخر
سموم بادیهٔ هجر ، زرد کرد گیاهم
هوش مصنوعی: هنگامی که وحشی از چمن و دیدار رستم دور می‌شود، بادهای سوزان بیابان در نهایت باعث پژمردگی گیاهان من می‌شود.

خوانش ها

شمارهٔ ۲۷۷ به خوانش محمدرضا خوشدل
شمارهٔ ۲۷۷ به خوانش عندلیب