هوش مصنوعی: دو هفته است که تو به من توجه نکرده‌ای و هنوز زمان آن نرسیده که از اشتباهات من بگذری.

هوش مصنوعی: اگر زیبایی‌های تو از بین نرود، با ناز و محبت گاه و بیگاه به ما توجه کنی و نگاهت همچون ماه به ما بتابد.

هوش مصنوعی: درست نیست که به خاطر خشم و کدورت، میان ما دیواری از جدایی ایجاد شود. نیازی نیست که به خاطر رفتار نادرست، ما را قضاوت کنند و تو هم در معرض قضاوت قرار بگیری.

هوش مصنوعی: کدام سرزمین را باید به توفان بسپارم و کدام را بسوزانم، در حالی که از سر تا پا غرق اشک و آتش فریادم هستم؟

هوش مصنوعی: من در جستجوی تو هستم و تمام وجودم را به شنیدن صدا و دیدن مسیر اختصاص داده‌ام. بیا که من منتظر صدای قدم‌هایت و برای دیدن تو به راه نگاه می‌کنم.

هوش مصنوعی: اگر از من به خاطر عیبت انتقاد می‌کنند، نترس؛ چون من برای تو آرزوی نام نیک و جاودان دارم.

هوش مصنوعی: هنگامی که وحشی از چمن و دیدار رستم دور می‌شود، بادهای سوزان بیابان در نهایت باعث پژمردگی گیاهان من می‌شود.