هوش مصنوعی: من دور از آن گفتار شیرین، هیچ تبسمی ندارم؛ این که فکر می‌کنی من در حال لبخند زدن هستم، در واقع زهر خندی است که بر لب دارم.

هوش مصنوعی: در روزی که با عشق ملاقات کردم، در میان اشک‌های شادیم گم شدم، به طوری که احساس می‌کنم خودم را در این لحظه گم کرده‌ام.

هوش مصنوعی: من در کنار انسان‌های سرگردان هستم، و با آن‌ها به سوی سرنوشت خود می‌روم، اما نمی‌دانم که چه اشتباهی در حق آن‌ها می‌کنم.

هوش مصنوعی: من با چهره‌ای غبارآلود از آتش بیرون می‌روم و هر چه می‌خواهد، سنگ‌تراش انجام دهد، زیرا من از ظلم و ستم شکایت می‌کنم.

هوش مصنوعی: پرستنده و زاهد در محراب عبادت به خود تکیه دارند، اما من که دردی دارم، به جای آن بر خم شراب تکیه می‌زنم.