شمارهٔ ۲۴۷
ریخت خونم را و برد از پیش آن بیداد کیش
خون چون من بی کسی آسان توان بردن ز پیش
هست بیش از طاقت من بار اندوه فراق
بیش ازین طاقت ندارم گفتهام صد بار بیش
ناوکت گفتم ز دل بگذشت رنجیدی به جان
جان من گفتم خطایی مگذران از لطف خویش
از کدامین درد خود نالم که از دست غمت
سینهام چون دل فکار است و درون چون سینه ریش
نوش عشرت نیست وحشی در جهان بی نیش غم
آرزوی نوش اگر داری منال از زخم نیش
اطلاعات
وزن: فاعلاتن فاعلاتن فاعلاتن فاعلن (رمل مثمن محذوف)
قالب شعری: غزل
منبع اولیه: ویکیدرج
* با انتخاب متن و لمس متن انتخابی میتوانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
برگردان به زبان ساده
ریخت خونم را و برد از پیش آن بیداد کیش
خون چون من بی کسی آسان توان بردن ز پیش
هوش مصنوعی: این بیت به بیان احساسات عمیق و رنجی میپردازد که شخص بر اثر ظلم و بیعدالتی تجربه کرده است. شاعر به وضوح احساس شکست و ناامیدی خود را بیان میکند و به این نکته اشاره میکند که او به راحتی میتواند از اطراف خود، از جمله دیگران و حتی احساسات خود، فاصله بگیرد و از آنها دور شود، چرا که عذاب و درد، او را به این سمت میکشاند. درواقع، وجود ظلم و بیعدالتی، احساس تنهایی و ضعف را تشدید میکند.
هست بیش از طاقت من بار اندوه فراق
بیش ازین طاقت ندارم گفتهام صد بار بیش
هوش مصنوعی: اندوه جدایی بر من سنگینی میکند و من دیگر قادر به تحمل این بار نیستم. بارها این را گفتهام.
ناوکت گفتم ز دل بگذشت رنجیدی به جان
جان من گفتم خطایی مگذران از لطف خویش
هوش مصنوعی: به تو گفتم که از دل من بگذری و آزرده نشوی. جان من، از تو خواستم که از لطف خود خطای من را نادیده بگیری.
از کدامین درد خود نالم که از دست غمت
سینهام چون دل فکار است و درون چون سینه ریش
هوش مصنوعی: از چه دردی شکایت کنم؟ دل من به خاطر غمت به تنگ آمده و سینهام مانند دل یک پرندهی غمگین است و درونم مانند سینهای که زخم خورده، درد دارد.
نوش عشرت نیست وحشی در جهان بی نیش غم
آرزوی نوش اگر داری منال از زخم نیش
هوش مصنوعی: وحشی، در این دنیا که بدون غم و درد به خوشی نمیتوان پرداخت، اگر آرزوی خوشگذرانی داری، از زخم و درد نیش ناله نکن.
خوانش ها
شمارهٔ ۲۴۷ به خوانش عندلیب
حاشیه ها
1395/05/14 17:08
مصطفی نیک فرجام
بیت دوم مصرع دوم غلط املایی دارد. صد را با سین نوشته اید