هوش مصنوعی: اگر می‌خواهی از حال ناتوانی من باخبری، بهتر است از سگ‌های درگاه تو بپرسی که از دردها و ضعف‌های من باخبرند.

هوش مصنوعی: شب در کوی تو، مردمان خوابشان را گم کرده‌اند؛ اگر به من ایمان نداری، از سگ‌هایم بپرس.

هوش مصنوعی: چرا از دیگران درباره دردم می‌پرسی؟ بهتر است خودت از من بپرسی، چون مهربانی تو از زبان خودم شنیده می‌شود.

هوش مصنوعی: براستی که دل، دور از آن کس که به او وابسته‌ای، چه زمانی می‌تواند آرامش داشته باشد؟ بی‌سرپناهی و بی‌خانه بودن چه حال و روزی است؟ باید از خود بپرسی که چرا تک و تنها هستی و چطور می‌توانی به جایگاه خود برگردی.

هوش مصنوعی: او هرگز از حال بیمارانش نمی‌پرسد، اما تو می‌توانی وضعیت خود را از مهری که به تو بی‌رحم بوده، بپرسی.