هوش مصنوعی: ای دلم، تو بدون هیچ گناهی در زندانی و همچنان در بند هستی. با وجود این وضعیت، هنوز هم آرزوهایت زنده‌اند و انتظار بهبود را می‌کشی.

هوش مصنوعی: اگر کوه بودی، باید از جای خود تکان می‌خوردی. ای کاش می‌توانستم به صبوری تو تحسین کنم که با وجود این همه دلخوری، هنوز راضی و خوشحالی.

هوش مصنوعی: زمانی می‌رسد که از دیوانگی، این زنجیر و بندی که دارم پاره خواهد شد. با وجود اینکه به من الهام شده است، هنوز هم این پیوندهای سست و بی‌دوام با من وجود دارند.

هوش مصنوعی: با وجود همه خدماتی که انجام دادی، اگر پذیرفتی من را، آیا این شرم تو نیست که هنوز غلامی را بدون خداوندی داشته باشی؟

هوش مصنوعی: تو به خودت بخند، چون لبخندت برای دیگران نمایان نیست. توانایی خندیدن به خودت را پیدا کن، زیرا هنوز منتظری که لبخند شیرین او را ببینی.

هوش مصنوعی: تا کی می‌خواهی به خود آسیب برسانی؟ دیگر بس است! هنوز این درخت کهن آرزو را نتوانسته‌ای از ریشه برکنی.

هوش مصنوعی: بند دل‌سپرده و بی‌خبر از واقعیت، به این که او از حال تو مطلع است و هنوز فکر می‌کند که می‌تواند تو را به درستی راهنمایی کند.