هوش مصنوعی: ای مغرور، گاهی به زمین خود نگاه کن و ببین که زیر پای تو چه چیزی است و به حالت ناتوانی و نیازمندی خود توجه داشته باش.

هوش مصنوعی: این چه نوع بی‌نیازی و خودخواهی است، این چه نوع تکبر و نافرمانی است. خداوند به سوی کسی که دچار مصیبت شده نگاه می‌کند.

هوش مصنوعی: هرگاه تو با ناز و دلربایی قدم می‌زنی، به تماشای آن نگاه خموش و دلکش خود ادامه بده. در آن حال، موجودی با زیبایی و ظرافت خاصی همچنان به تو توجه دارد و با نگاهی از پشت سر، خود را در ویرانی شگفت‌انگیز معشوقه‌ات غرق می‌کند.

هوش مصنوعی: ای محبوب، نپندار که شکستگی صبر من به آسانی بوده است؛ قدرتی که غم من دارد را ببین و درک کن.

هوش مصنوعی: اگر به او اعتقاد نداری، از وحشی‌ای بگو که به خاطر تو می‌سوزد. داغی که بر دل او نهادی را در نظر بگیر و وفای خود را بسنج.