هوش مصنوعی: کمک و یاری از اهل دنیا به کسی نخواهد رسید، صدای تلاش و کوشش در این کاروان از کسی بلند نخواهد شد.

هوش مصنوعی: ای پرنده خوش‌صدا، به غم و اندوه عادت کن، زیرا هرگز بوی خوش وفا و محبت از این باغ به تو نخواهد رسید.

هوش مصنوعی: گوش‌هایت را برای شنیدن حرف نیازمندان باز کن، زیرا این سخن را کسی نمی‌گوید مگر اینکه به جانش آسیب رسیده باشد.

هوش مصنوعی: دل به ناچار در غربت به سر می‌برد، وگرنه هرگز پرنده‌ای را نمی‌توان یافت که فراموش کند کجا زادگاهش بوده است.

هوش مصنوعی: گاهی اوقات به دلیل همصحبتان و صحبت‌هایشان، احساس می‌کنم که دلم نمی‌تواند از غم و اندوه خود بگوید و این درد در جانم فرو می‌نشیند.

هوش مصنوعی: دعا مثل تیر، اگر به هدف بزند، بسیار خوب است، اما اگر هدفی وجود نداشته باشد، چه کنم؟

هوش مصنوعی: دیگر وحشی به سمت من نمی‌آید، اما عروس خوشبختی روزی خواهد آمد، حتی اگر در این زمان سراغی از او نیست.