هوش مصنوعی: دل آدمی که از عشق پرشور و گرم است، نمی‌تواند خاموش شدن را بفهمد. همان‌طور که چراغی که شعله‌اش آتش است، نمی‌تواند بمیرد.

هوش مصنوعی: من دلی دارم که هرچقدر هم به آن آسیب برسانی، باز هم ناراحت نمی‌شود. این دل، مانند دل سنگ نیست که نگران آزردن آن باشی، بلکه به راحتی می‌تواند تحمل کند و کسی را نمی‌آزارد.

هوش مصنوعی: در اینجا به شخصی اشاره شده که در مکانی پر از عشق و اشتیاق قرار دارد، و نشان می‌دهد که برای او نادیده گرفتن نشان‌های صبر و شکیبایی کار راحتی نیست. او در میان این اشتیاق و خواسته‌ها، به سختی می‌تواند احساسات خودش را کنترل کند و از زیر پا گذاشتن نشانه‌های ناامیدی و صبرش ناتوان است.

هوش مصنوعی: در اینجا به کسی که به ما وفادار نیست، به کمتر از حد انسانیت متمسک نشو. زیرا وقتی به اینجا می‌رسی، هیچ‌کس نمی‌داند چگونه از تو شکایت کند.

هوش مصنوعی: در کاسه‌ام شرابی دارم که نشانهٔ خمار و دل‌تنگی است. هنوز این شراب به او طعم مستی و لذت را نمی‌شناساند و او از درد دل و غم جدایی بی‌خبر است.

هوش مصنوعی: ای گل، بخند! زیرا تو از اشک‌های وحشت‌زده‌ای پرورش گرفته‌ای که هر گلی که به شکوفایی برسد، نمی‌داند چه معنایی دارد پژمرده شدن.