گنجور

شمارهٔ ۱۹۲

می‌کشم زان تند خو گر صد تغافل می‌کند
دیگری باشد کجا چندین تحمل می‌کند
می‌کند فریاد بلبل از کمال شوق باد
غنچه گویا خنده‌ای در کار بلبل می‌کند
بر رخ چون زر سرشک همچو سیمم دید و گفت
این گدا را بین که اظهار تجمل می‌کند
زلف او دل برد و کاکل در پی جانست وای
کانچه با جانم نکرد آن زلف، کاکل می‌کند
می‌کند بی نوگلی خونابهٔ دل در کنار
در چمن وحشی چنین دامن پر از گل می‌کند

اطلاعات

وزن: فاعلاتن فاعلاتن فاعلاتن فاعلن (رمل مثمن محذوف)
قالب شعری: غزل
منبع اولیه: ویکی‌درج

* با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.

برگردان به زبان ساده

می‌کشم زان تند خو گر صد تغافل می‌کند
دیگری باشد کجا چندین تحمل می‌کند
هوش مصنوعی: اگر او با رفتار تند خود مرا آزار دهد، حتی اگر دیگران به من بی‌توجهی کنند، دیگر قادر به تحمل این همه نخواهم بود.
می‌کند فریاد بلبل از کمال شوق باد
غنچه گویا خنده‌ای در کار بلبل می‌کند
هوش مصنوعی: بلبل به خاطر شوق و شادی‌اش صدای بلندی می‌زند و به نظر می‌رسد که غنچه نیز با این حالتی که بلبل دارد، در حال خندیدن است.
بر رخ چون زر سرشک همچو سیمم دید و گفت
این گدا را بین که اظهار تجمل می‌کند
هوش مصنوعی: او با چهره‌ای که همچون طلا می‌درخشد و اشک‌هایی مانند نقره دارد، به من نگاه کرد و گفت: «ببینید این درویش چگونه لباس تجملاتی بر تن کرده است.»
زلف او دل برد و کاکل در پی جانست وای
کانچه با جانم نکرد آن زلف، کاکل می‌کند
هوش مصنوعی: موهای او دل مرا ربوده و دسته‌های آن به دنبال جان من است. وای از آنچه که آن زلف با جانم کرد، این دسته‌ها نیز همان کار را می‌کنند.
می‌کند بی نوگلی خونابهٔ دل در کنار
در چمن وحشی چنین دامن پر از گل می‌کند
هوش مصنوعی: دلbroken با غم‌هایش در کنار درختان چمن وحشی، دامنش را پر از گل‌های زیبا می‌کند.

خوانش ها

شمارهٔ ۱۹۲ به خوانش محمدرضا خوشدل
شمارهٔ ۱۹۲ به خوانش عندلیب