هوش مصنوعی: قرمزیی که از تیر تو نمایان است، رنگ خونابه‌ای است که از زخم دل ما ناشی می‌شود.

هوش مصنوعی: رازهایی دارم و نگرانم که اگر افشا شوند، عزت و آبرویم آسیب ببیند. به همین خاطر از آن فرد بازیگوش دوری می‌کنم، به ویژه وقتی که او تنها باشد.

هوش مصنوعی: زمانی که جانم را به خاک بسپارم، پینه‌ٔ مرهمی بر زخم‌هایم خواهد شد چرا که زخم‌های من از تیغ توست و به قدری است که نیاز به درمان دارد.

هوش مصنوعی: ای کاش آن زیبایی که در میان شور و هیجان است، لبخند تو را نمایان کند و تأثیر آن در فضای autour حس شود.

هوش مصنوعی: وقتی تو در نظر نباشی، اشک نمی‌ریزد. واقعا چه اشکی می‌تواند از چشمان کودکی بریزد که در حال تماشا است؟

هوش مصنوعی: در حال رفتن از نگرانی‌ها هستم، زیرا اگر کسی غیر از تو پیدا باشد، ممکن است در جایی برای وصل تو جا وجود داشته باشد.

هوش مصنوعی: گل به خاطر عشق و جنون، مانند چیزی شگفت و طبیعی در آمده است. وجود ما از حالت عادی خارج شده و به بی‌تابی و دیوانگی رسیده است. آری، این حالت دیوانگی و شور و شوق به واقعیت تبدیل شده است.