هوش مصنوعی: من بار فراق را به دوش گرفتم و تنها پای خود را وداع کردم؛ سایر اعضای بدنم را از وداع بازداشتم.

هوش مصنوعی: به نظر می‌رسد که با هر قدمی که در مسیر خود برمی‌دارم، بارهای سنگینی را که بر دوش دارم، از بین می‌برم و احساس آزادی بیشتری می‌کنم.

هوش مصنوعی: در پی دوری تو، لحظات و یادهایم به اندازهٔ الماس گران‌قدر ارزش یافته‌اند، در حالی که دردها و تنهایی‌هایم مانند سنگ‌ریزه‌هایی در بیابان زندگی‌ام فقط به چشم می‌آیند.

هوش مصنوعی: هر کجا که بروم، به یاد تو سرم را به زمین می‌زنم و از اراده‌ی نادرست خودم نفرین می‌کنم.

هوش مصنوعی: مدت زمان زیادی از عمرم نمی‌گذرد، اما بر من مبارک است که عذاب شب یلدا را تجربه کرده‌ام.

هوش مصنوعی: در محفل وصال، فرصتی برای بیان احساسات و کلماتت وجود ندارد؛ بنابراین، تلاش کن تا خواسته‌ها و آرزوهایت را به‌درستی نشان دهی و بسط دهی.