هوش مصنوعی: ما بر روی زمین چرخیدیم تا اینکه بدن غمگین و دردمند از آبله ما را به خواب انداخت، بی‌آنکه ما را در خون و درد آبله رها کند.

هوش مصنوعی: من به قدری در میان درد و غم این سو و آن سو می‌روم که احساس می‌کنم بدنم تماماً مثل بدن کسی است که به آبله مبتلا شده.

هوش مصنوعی: به خاطر خونریزی و رنجی که در دشت به وجود آمده، همه چیز تغییر کرده و دیگر راهی برای خروج نیست. از بس که ما آسیب دیده‌ایم و به شدت دچار درد شده‌ایم، همه چیز برایمان سخت شده است.

هوش مصنوعی: اگر پایش به زمین نرسد، به دلیل شادی‌اش است، و در مسیر عشق لیلی می‌رقصد همچون پای مجنون که دچار درد و زخم است.

هوش مصنوعی: گوهر، درست همانند دندانی که در دست است، به خود نسبت می‌دهد. او مانند صدفی در دستش دارد که به شکل آبله درآمده است.

هوش مصنوعی: زلف مشکی تو باعث شده که دل‌های بسیاری به آن وابسته شوند. این زلف مانند یک گیسوی زیباست که به نوعی می‌توان آن را مثال زد به یک جریان مضر که از آن خارج شده است.

هوش مصنوعی: چه کسی می‌تواند مرا از عشق و محبت او بی‌خبر کند، اگر لب‌هایم پر از جادوی کلام او باشد و از زیبایی‌های دلنشینش سرشار شوند؟

هوش مصنوعی: چه بخت عجیبی دارم! اگر جام شراب را به دست بگیرم، انگار بر اثر بدشانسی من، به جای خوشحالی، برایم مشکل و دردسر خواهد شد.

هوش مصنوعی: از زین طلایی پا را بکشیده و وارد راه سلوک شو، زیرا پای کسی که در این مسیر گام برمی‌دارد، به خاطر سختی‌ها و مشقتها زخم و قرمزم رنگین است.

هوش مصنوعی: کسی که در پی زندگی پست دنیاست، چگونه می‌تواند راه بهشت را پیدا کند؟

هوش مصنوعی: کسی که در مسیر عالی و مقدسی چون راه شاه نجف گام برداشته است، در دل خود به حقیقت و زیبایی دست یافته و از کوه‌ها و دشت‌ها عبور کرده و زحمات و چالش‌ها را پشت سر گذاشته است.

هوش مصنوعی: امیرالمؤمنین حیدر، که سروری او را همه قبول دارند، زمانی که در مسیر جستجوی خود حرکت کرد، آسمان سرشکسته و ناتوان به نظر می‌رسید.

هوش مصنوعی: مدت‌هاست که قادر به قدم گذاشتن بر خاک نیست، در راه او پای ستاره‌ها از آب جیحون سخت‌تر است.

هوش مصنوعی: یک شعله از خشم او در دل دریا افتاد و آنچنان جوشید که از آن مرواریدهایی چون آبله به وجود آمد.

هوش مصنوعی: به خاطر شوق و دست‌ودل بازی ابر بخشنده‌اش، دست خود به شکل صدفی درآمد که درون آن آبله‌ها پنهان است.

هوش مصنوعی: خوش به حال روزی که خود را در باغش بیندازم، مثل مجنون که به خاطر عشق لیلی هر نوع سختی را تحمل کرد.

هوش مصنوعی: بیایید به دعایی بپردازیم، زیرا طبع ما از جستجو و تلاش برای موضوعی به بن بست رسیده است.

هوش مصنوعی: در این باغ خاطرات، در فصل بهار، شاخه‌های گل از جوانه‌های تازه خود شکوفا می‌شوند و زیبایی را به نمایش می‌گذارند.

هوش مصنوعی: کسی که مانند گل نمی‌خندد و از نرمی عشق او تاثیر نمی‌گیرد، دلش همچون غنچه‌ای است که به خاطر درد و رنج، مملو از خون و غم شده است.