هوش مصنوعی: باد خوش و خنکی در عید و فصل بهار به تو و بزرگزادگان نیکو لحظات شاد و خوشی می‌آورد.

هوش مصنوعی: این بیت به زیبایی و اهمیت فردی اشاره دارد که منبع شادی و خوشحالی است و به عنوان یک راهنما برای افراد نیکوکار و صالح شناخته می‌شود. در واقع، او نماد آزادگی و روزهای خوب است.

هوش مصنوعی: بر دستانت و به دور و برت، دو شاهزاده از آسمان در حال حرکت هستند.

هوش مصنوعی: ای خدا، چه حسادت‌ها و انگیزه‌هایی که در دل‌ها نسبت به یکدیگر وجود دارد، در حالی که همگان به سمت راست و چپ خود می‌نگرند.

هوش مصنوعی: ای تو که آسمان برای تو قدرت می‌آفریند و آفتاب همواره بر تو تاب می‌تابد.

هوش مصنوعی: کوه با سرعتی مانند برق حرکت کرد هر کجا که تو تصمیم به عبور و گذر داشتی.

هوش مصنوعی: برق را مانند کوهی آرام و ثابت کرد، هر جا که صبر و آرامش تو بر دل‌ها سایه افکند.

هوش مصنوعی: مور با نگه‌داری تو، به راحتی از انتهای پای فیل خارج می‌شود، بدون اینکه آسیبی ببیند.

هوش مصنوعی: دشمن به طور بیهوده در بازار ناروایی و بدبختی گردش می‌کرد.

هوش مصنوعی: دولت و شانس مثل کالای قابل فروش نیستند که در بازار عرضه شوند.

هوش مصنوعی: بازداران تو دوباره بر پرنده‌ها حمله‌ور می‌شوند، در روزی که برای شکار آماده‌اند.

هوش مصنوعی: بر آسمان پرواز پرنده ای ایمن نیست، حال چه رسد به کبکی که در بالای کوه است.

هوش مصنوعی: اگر دشمن تو به دیوار بزند، مانند نقش و نگاری که کشیده می‌شود، پاسخ تو نیز زیبایی و هنری خواهد داشت.

هوش مصنوعی: تن بگذار بر زمین، چون چاهی که سرش به زودی خالی می‌شود. برعکس، روح تو باید از سر سرداری به آرامش برسد.

هوش مصنوعی: این جمله به این معناست که شخصی که به بدی و فساد سرانجام می‌رسد، باید بپذیرد که زندگی او بی‌ثمر بوده و حتی نام و نشانی از او باقی نخواهد ماند. در واقع، اگر کسی بر اثر رفتارهای ناپسند به نابودی برسد، به تدریج فراموش می‌شود و هیچ اثری از او در دنیا باقی نخواهد ماند.

هوش مصنوعی: در خواب، مقبره‌اش را دیدم که شبیه به سوراخی تیره و تار بود، مانند سوراخ مار.

هوش مصنوعی: شخصی در درونش به خاطر درد و رنج زیاد، کاملاً سیاه و تیره شده است، گویی که از آتش جهنم دوده‌اش را گرفته‌اند و رنگش را تغییر داده‌اند.

هوش مصنوعی: دل پر از کینه و حسد است، ولی با گذشت زمان، یک لایه تیره و کثیف از زنگار روی آن نشسته است.

هوش مصنوعی: چشم در جایی که پر از خاک شده، تنها یک دسته چاقو و میخ باقی مانده است.

هوش مصنوعی: قوت تو مانند نغمه‌ای ملایم و دلنواز است و قدرت تو چون جویباری است که از بروز آسیب‌ها جلوگیری می‌کند.

هوش مصنوعی: در اینجا گفته شده که موجودات طبیعت هر یک ویژگی‌ها و خصوصیات خاص خود را دارند. مورچه به خاطر ذات خود از ناتوانی و شکست می‌گریزد و مار نیز به دلیل ذات خود از زهرش فرار می‌کند. به این معنا که هر موجودی سعی دارد از ویژگی‌های منفی یا خطرناک خود دوری کند.

هوش مصنوعی: وقتی که انسان استقامت و اراده قوی دارد، تنها مسیر درست و مستقیم را می‌تواند انتخاب کند.

هوش مصنوعی: اگر آب خالص و زلال، بر روی دیوار بریزد، تلاش نمی‌کند تا خواب دیوار را بر هم زند.

هوش مصنوعی: ای داور، ای دادرس، ای پادشاه! جهان را به ذات تو پناه می‌برم.

هوش مصنوعی: اگر اجازه بدهی، من وظیفه‌ام را در خدمت تو به نمایش می‌گذارم.

هوش مصنوعی: به خدایی که رحمتش باعث می‌شود که گناهان به اندازه‌ی کمی استغفار نادیده گرفته شوند.

هوش مصنوعی: اگر انسانی به اشتباهی بزرگ بیفتد و حتی گناهی مانند کفر را مرتکب شود، با یک ابراز پشیمانی و اعتراف واقعی، می‌تواند به رحمت و بخشش معبودش نائل شود.

هوش مصنوعی: در اینجا شاعر اشاره می‌کند که در فضای معنوی و درون خود، هیچ مکانی جز حضوری که به او تعلق دارد، وجود ندارد. به نوعی، همه چیز در وحدت و یگانگی او خلاصه می‌شود و دیگر جایی برای چیزی غیر از او نیست.

هوش مصنوعی: هر کسی که در برابر نیازی که او دارد، یکسان باشد، چه دوست و چه بیگانه.

هوش مصنوعی: هر کسی که به چیزی نیاز دارد، چه انسان بدی باشد و چه خوبی، در واقع به او نیازمند است.

هوش مصنوعی: هر کسی که به خاطر نگاه تو دیگران را تحقیر کند، خود در نظر مردم بی ارزش خواهد شد.

هوش مصنوعی: کسی که در پایان کارش، بندگی تو را انجام می‌دهد، هر کس که را به وجود آوردی، او را به دولت و کامیابی می‌رساند.

هوش مصنوعی: قبل از اینکه مسئولیت و وظایف سنگینی بر دوش من گذاشته شود، به محل عبادت و عبادت‌داری رفته بودم.

هوش مصنوعی: من در مورد این خاندان سخن گفتم چون طبیعت من اجازه می‌دهد و به من اقتضا می‌کند که انتخاب کنم.

هوش مصنوعی: این تمایل طبیعی است و هر چیزی در ذات خود تا زمانی که وجود دارد، نشانه‌ها و اثرات خاصی به همراه دارد.

هوش مصنوعی: میان نظرات من و دیگران فاصلهٔ زیادی وجود دارد، ای پادشاه.

هوش مصنوعی: من فقط تو را می‌خواهم و او فقط به دنبال پول و ثروت توست.

هوش مصنوعی: هر کسی برای خود هدفی دارد و اگر هدفش غیر از دینار (پول) باشد، ما باید به ملاقات او برویم.

هوش مصنوعی: من مانند سگی هستم که در این در منتظر است و اگر دیگران هم در اینجا خدمت کنند، من همچنان وفادارتر از آنها باقی می‌مانم.

هوش مصنوعی: به خدا که هدف از ستایش تو درخواست چیزی نیست و من فقط از روی محبت و ارادت این کار را انجام می‌دهم.

هوش مصنوعی: من با نام نیکتو، شعرهایی زیبا و با زینت می‌سرایم.

هوش مصنوعی: وقتی می‌گویم که من گدا نیستم، در واقع به شاعران این حقیقت را یادآوری می‌کنم که در وجودشان نوعی گدایی نهفته است.

هوش مصنوعی: من هنرمند هستم و گدایی کردن بخشی از هنر من است، پس چرا باید از گدایی کردن خجالت بکشم؟

هوش مصنوعی: خصوصاً در شرایطی که گدا به خاطر دست نیاز و تضرع خود، ممکن است صاحب زمین و ملک و دارایی شود.

هوش مصنوعی: این بیت به این معناست که فردی از کسی که می‌گوید که او نیز باید به عنوان گدا یا وابسته به کسی دیگر شناخته شود، شکایت می‌کند. این شخص به نوعی خود را مستقل و باارزش می‌داند و نمی‌خواهد به عنوان یک تابع یا گدا در نظر گرفته شود.

هوش مصنوعی: من آنقدر صحبت می‌کنم که دستان و قلبت مانند منابع غنی و دریاها سرشار از نعمت‌ها و خیرات هستند.

هوش مصنوعی: من گدای تو هستم و همه افراد، کوچک و بزرگ، از این موضوع آگاه هستند.

هوش مصنوعی: به افرادی که فقط خود را برتر می‌دانند و به دیگران توجهی ندارند، اهمیت نده. همه آنها در غرور و خودپرستی غرق شده‌اند و هرکدام فقط به خیال و تصور خود می‌پردازند.

هوش مصنوعی: در پی جدل و گفتگو، تمام وجود انسان همچون درختان بید و چنار نازک و خمیده می‌شود.

هوش مصنوعی: فرقه‌ای وجود دارد که به اندازۀ زیاد احساس نیاز می‌کنند و حتی چیزی بیشتر از آنچه که باید، طلب می‌کنند.

هوش مصنوعی: چقدر عجیب است اگر کسی از ترس طمع دیگران، عِصا را زمین بگذارد و حتی دستار خود را نیز کنار بگذارد.

هوش مصنوعی: اگر از ویژگی‌ها و خصوصیات آنها صحبت کنیم، روح‌گیر بر بالای بیمار حضور دارد.

هوش مصنوعی: خوشا به حال آنانی که در آرامش و راحتی می‌میرند، زیرا برای کسی که خسته و ناتوان است، به راحتی نمی‌توان از این دنیا رفت.

هوش مصنوعی: خدا را شکر که در میان این جمعیت، من نیز حضور دارم و زبانم به سپاسگزاری مشغول است.

هوش مصنوعی: شکری که از دارایی‌های زودگذر به دست آمد، همت من را پر کرد و جیب و کناره‌ام را پر از نعمت کرد.

هوش مصنوعی: عزیز دل، از این شیرینی و ناراحتی چه معنایی می‌توان برد؟ تا چه زمانی و به چه مدت باید این داستان را ادامه دهی؟

هوش مصنوعی: در درخواست ادامه و پایداری سلطنت شاه، به نشانه ناتوانی و نیاز، دست به دعا بلند کن.

هوش مصنوعی: تا زمانی که دنیا پر از بهار و شادی است، وجود تو در این دنیا ضرورت دارد، ای موجود باوقار.

هوش مصنوعی: جهان به خاطر زیبایی و چهره‌ی خوش تو شاداب و خوشحال است، مانند روز عید و فصل بهار.