هوش مصنوعی: من آرزو دارم که تمام زندگی‌ام را به دست آورم و از سختی‌های زمانه رهایی یابم. در این زندگی، می‌خواهم تمامی جان و هستی‌ام را برای بهبود و زیبایی جهان فدای کنم.

هوش مصنوعی: اگر دستم قدرت و ثباتی چون کوه بدهد، با کمال میل و در فدای تو در این راه استوار می‌ایستم و پای بندگی تو را بر دوش می‌کشم.

هوش مصنوعی: وقتی که خاک را دور می‌زنم و به سویت می‌آیم، آرامش و سکونت تو را به خود جذب می‌کند. حتی تندباد رستخیز هم نمی‌تواند غبار من را خراش دهد و از بین ببرد.

هوش مصنوعی: هرگز نخواهد شد که آسیب توفان نوح، اثر سجده‌های من بر پیشانی‌ام را بشوید.

هوش مصنوعی: به اینجا آمدم تا هر کدام از مشکلات و موانع را کنار بزنم و آنها را از پیش رو بردارم، هرچند که خودم تنها یک قضاوت و نظر دارم، اما اگر هزاران مانع هم وجود داشته باشد، من از این کار باز نمی‌ایستم.

هوش مصنوعی: من به اینجا آمده‌ام تا با خاکی که در این مکان فرسوده شده، مقابله کنم و با احساس ناتوانی این درگاه را از وجود خودم شرمنده سازم.

هوش مصنوعی: به سراغ کاروان‌های دعا و درخواست‌های شنیده‌شده آمده‌ام تا در درگاه خانه‌ی کعبه‌ی اسلام، در را باز کنم.

هوش مصنوعی: این زمین که در آن هستیم، بسیار زیبا و دلنشین است؛ گویی یزد، یا مکانی آرام و دلپذیر مانند گلستان ارم یا باغی باصفا و امن است.

هوش مصنوعی: در اینجا فردی به حالتی اشاره دارد که در آن، شخصی در آرامش و بی‌خیالی خوابیده و از خطرها و آسیب‌ها دور است. او به راحتی و بدون نگرانی از وجود حیوانات و موجودات وحشی مانند شیر و آهو، بچه گنجشک و مار در اطرافش، زندگی می‌کند. این تصویر احساس امنیت و آرامش را منتقل می‌کند.

هوش مصنوعی: تسلط و کنترل بر سلطنت تا زمانی ممکن است که تنها با اجازه باغبان در باغ بهاری انجام شود.

هوش مصنوعی: مردم در شرایط ناز و راحتی بزرگ شده‌اند و تحت حفاظت کسی موفق و خوشبخت هستند.

هوش مصنوعی: نشان و نشانهٔ بزرگی و مقام، تاجی بر سر می‌نهد که نمایانگر عظمت و شکوه است. همچنین، گردنبند یا خاتم دست یک فرد بزرگ، نماد شرافت و احترام به حساب می‌آید.

هوش مصنوعی: ماه ملک آرا غیاث الدین محمد، کسی است که چرخ و ستاره‌ها به خاطر خواسته‌های او به گرد او می‌چرخند.

هوش مصنوعی: درون او گنجی از دانش و رازهای درویشی نهفته است و در ظاهر چهره‌اش، نشانه‌های بزرگی و سلطنت دیده می‌شود.

هوش مصنوعی: ظاهرش مظهر بخشندگی و امیدهای هر کسی است که آرزو دارد، اما در باطنش کسی است که به خوبی می‌داند دل بستگی‌ها و آرزوهای هر امیدواری را.

هوش مصنوعی: در دنیای کوچکی که در آن دیوان احسان وجود دارد، آرزوهای بسیار وجود دارد و خواسته‌ها به طور بی‌هدف و بی‌مورد افزایش می‌یابند.

هوش مصنوعی: در جهان، راهی برای دستیابی به چندین چیز وجود ندارد؛ بخشش او بی‌نقص و کامل است و عیبی در آن نیست. انتظاری از کمبود و نقصان نمی‌توان داشت.

هوش مصنوعی: اگر دشمن خود را بکشد، هرگز به آن درجه از بلندی نمی‌رسد که دزدی را از دار بفرستند.

هوش مصنوعی: انسان خودش را به سرنوشت می‌سپارد و در اختیار او می‌گذارد، اما زود متوجه می‌شود که این مسیر بسیار سریع و خطرناک است.

هوش مصنوعی: این بیت به زیبایی و قدرت تأثیرگذاری فردی اشاره دارد که در ابتدای کارش، توانایی و جذابیتی دارد که می‌تواند حتی در یک حرکت ساده، تأثیر عمیقی بر آنچه در آینده قرار است رخ دهد، بگذارد. به عبارتی، نخستین قدم‌های او می‌تواند سرنوشت‌ساز باشد و نمایانگر موفقیتی بزرگ در پیش‌رو باشد.

هوش مصنوعی: در میدان، وقتی به دور خود می‌چرخد، مانند گوی، پایش را از گوشه سُم برمی‌دارد و به دور خود می‌نگرد.

هوش مصنوعی: چشم وقتی پلک بزند، نمی‌تواند تصویر او را ببیند، حتی اگر نقاشی زیبای او را روی دیوار بکشد.

هوش مصنوعی: شخصی با هوش و زیرکی بالا، با ظاهری زیبا و خوشرو، با نرمی در رفتار و چهره، دارای توانایی در هدایت و شناخت مسیرهاست و به خوبی می‌تواند راه را در پیش بگیرد.

هوش مصنوعی: با وجود اینکه او به اندازه یک کوه سنگین و محکم است، اما در حرکتش چنان سبک و آرام است که اثری از خود بر روی خاک به جا نمی‌گذارد.

هوش مصنوعی: تو همچون نعل زرینی هستی که آفتاب آن را بر سر خود می‌گذارد، و این نشان از افتخار و بزرگی توست.

هوش مصنوعی: اگر نور از پرتوی شادی و خوشحالی بگیرد، این روشنی هرگز از آتش و هیجان جدا نخواهد شد.

هوش مصنوعی: اگر تقویت و حمایت از تو ادامه یابد، مانند تارهای عنکبوتی نخواهد شکست و اگر بخت در روزگار تو مهار باشد، به سادگی نمی‌توان آن را از دست داد.

هوش مصنوعی: به دلیل اینکه زمان برای ترکیب و اختلاط به دور از میانه‌روی گذشت، مایه‌ای که برای ترکیب آماده شده بود، بدخواه تو را پرورش داد.

هوش مصنوعی: اگر وضعیت جسمی فردی خراب شود، این وضعیت می‌تواند بر کیفیت عدد بالاتر تأثیر بگذارد و در نتیجه نیمی از سلامت او به سلامتی چهار قسمت وابسته خواهد بود.

هوش مصنوعی: از خشم تو شعله‌ای برمی‌خیزد که مثل آتش، اگر پا به کنار کشد، می‌تواند در مقام آتش باشد.

هوش مصنوعی: روز و شب به خاطر تو، دنیا جشنی برپا کرده است. تو مانند ماهی در شب و مانند آفتابی در میانه روز می‌درخشی.

هوش مصنوعی: روزگار به خاطر بدشانسی تو، خواب را در ترفندهای غیرقابل دسترسی قرار داده است.

هوش مصنوعی: برای اینکه گوهری ارزشمند به دست آید، باید تلاش و سخت‌کوشی لازم انجام شود، همان‌طور که در طبیعت بارندگی موجب می‌شود که مایعات دریا به بخار تبدیل شده و در نهایت به باران تبدیل شوند.

هوش مصنوعی: اکنون دست تو کجاست که ابر بدون آن نمی‌تواند بر اثر هر قطره‌اش بر زمین تأثیر بگذارد و خشکی را به سرسبزی تبدیل کند؟

هوش مصنوعی: چشم دشمن تو را نمی‌توان به عنوان ابر توصیف کرد، زیرا ابر سفید و پُر آب است، در حالی که چشمان او سیاه و پر از اشک‌اند.

هوش مصنوعی: این بیت به این معنی است که محبت و علاقه‌ای وجود دارد، اما این فراموش شده است. اگر آن چشم معشوق وجود داشت وشبیه ابر بود، شاید می‌توانست این محبت را در دل دریا پیدا کند.

هوش مصنوعی: اگر داوری وحشی تحت تأثیر لطف تو تربیت یابد، بسیاری از سخنان ارزشمند که از او باقی می‌ماند، یادگاری گرانبها خواهد بود.

هوش مصنوعی: این بیت به این معناست که من توانایی و استعداد دارم و تو مسئول پرورش و تربیت من هستی. همچنین در این مسیر شانس و تلاش من، به همراه سرشت و موفقیت از جانب خداوند مؤثر است.

هوش مصنوعی: اگر این امکانات به خوبی سامان یابد و فرصت کوتاهی را فراهم کند، می‌شنوی که چه چیزهایی از من در دنیا منتشر می‌شود.

هوش مصنوعی: چون بخت و سرنوشت من به گونه‌ای است که به من اندوه و غم داده است، پس چرا در این سرزمین شاداب و سرسبز باید در فراق و ناراحتی زندگی کنم؟

هوش مصنوعی: من در حالتی ناتمام و ناقص بودم، اما با لطف و محبت تو، آن ناتمامی من به کمال رسید و از مس به طلا تبدیل شد.

هوش مصنوعی: به این دنیا آمدم تا نام تو و فرزندان برجسته‌ات را در سراسر جهان مشهور و پرآوازه کنم.

هوش مصنوعی: هر کسی به اندازه توانایی و شایستگی‌اش به موقعیت و ارزش می‌رسد.

هوش مصنوعی: در میان ارزش و موقعیت رقیب تو باید فاصله‌ای وجود داشته باشد که به اندازه فاصله‌ای باشد که بین افتخار و شرم وجود دارد.