هوش مصنوعی: عطاران در سخنانشان بوی خوشی را توصیف می‌کنند، حتی اگر سالمند باشند و موهایشان سفید شده باشد.

هوش مصنوعی: اگر به دنبال درمان ضعف قلبت هستی، کافی است نگاهی به کودکان بیندازی.

هوش مصنوعی: بوی خوشی را که از موهایشان به مشام می‌رسد، مانند بوی سنبل خوشبو می‌دانند.

هوش مصنوعی: افرادی که به سرعت و با دقت عمل می‌کنند، مانند دلخواهی که از طعم دارچین لذت می‌برند، نازکی و لطافت را در کارهای خود احساس می‌کنند.

هوش مصنوعی: اگرچه هنوز به خطاهایت اشاره نمی‌کنند و مانند کودکی معصوم به نظر می‌رسی، اما آنها در درون خود صبر و تحمل دارند.

هوش مصنوعی: اگر از آن قوم کسی گدایی باشد یا سلطانی، هر دو به درمان نیروی مردانگی نیاز دارند.

هوش مصنوعی: این بیت به بیان حالتی اشاره دارد که شخصی از چیزی زودتر از آنچه انتظار می‌رفت، بهره‌مند شده و این منفعت در واقع حاصل ویژگی خاص یک دارو یا ماده‌ای مشابه است. در این مثال، اشاره به خاصیت دارویی دارد که از یک ماده خطرناک، مانند زهر افعی، به نفع انسان‌ها تبدیل شده است. به عبارتی، حتی از مواردی که به ظاهر خطرناک هستند، می‌توان بهره‌ای مثبت برد.

هوش مصنوعی: این جمله به معنای این است که یکی از ویژگی‌های خاص، شبیه خاصیت کافور، از جانب یک موجود یا چیزی دیگر گرفته شده است. در اینجا به نوعی تأکید بر خصوصیات منحصر به فرد و جالب موجودی به نام سقنقور وجود دارد.

هوش مصنوعی: هر کس به طریقی دل را آزار می‌دهد و آن را به چیزی مانند میخک می‌دوزد.

هوش مصنوعی: چهره‌اش مانند گل نرگس درخشندگی دارد و به قدری جذاب است که هر کسی را تحت تأثیر قرار می‌دهد و در میان جمع به شدت مورد توجه است.

هوش مصنوعی: در دستان آنها خیار چنبر مانند عصای یک فرد نابینا که از طلا ساخته شده است، قرار گرفته است.

هوش مصنوعی: روی صورت آن‌ها مانند خطوط زیبا و پیچیده، لکه‌هایی هست که مانند دانه‌های ریحان جلوه‌گر است.

هوش مصنوعی: دل‌ها مانند زمین زراعی‌ هستند که از لب‌های شیرین و حیات‌بخش خالی شده‌اند و از این رو، از محبت و زندگی خالی و ویران می‌باشند.

هوش مصنوعی: به خاطر عرقی که از چهره‌های شیرین آن‌ها می‌چکد، هر کدام از آن‌ها به زیبایی ماه پروین می‌درخشند.

هوش مصنوعی: دوستان خوب و باصفا، مانند یک چسب قوی هستند که همواره به هم متصل می‌مانند.

هوش مصنوعی: آرزوهایشان باعث شده که دلشان به اعتراض بپردازد، مثل عرقی که از مصطکی بر لب می‌چکد.

هوش مصنوعی: اگر کسی در میان بزرگان و پیران قرار بگیرد، مانند تاسی می‌ماند که در آن جمع، به نقاق و نادانی خود پی ببرد.