هوش مصنوعی: تا کی باید از دوری‌ات رنج ببرم و مثل اتویی که در آتش قرار دارد، بسوزم و ذوب شوم؟

هوش مصنوعی: اگر ملاقاتت اتفاق بیفتد، سرم را مانند لبه‌های اتو جلو می‌آورم.

هوش مصنوعی: وقتی محبوب به من اجازه می‌دهد در آتش عشقش بسوزم، مانند اتویی که آهن را شکل می‌دهد، من هم از سر خودم جدا می‌شوم.

هوش مصنوعی: به خاطر پرتوهای تابناک آفتاب، چهره‌اش می‌درخشد و زیباست.

هوش مصنوعی: من همچون اتو برای خدمت به او آماده‌ام و در هر شب و روز با کفش‌های آهنین آماده‌ام که به دنبال او بروم.

هوش مصنوعی: در کنار، استخوانی خوابیده که مانند پارچه ای صاف و اتو کشیده به نظر می‌رسد.

هوش مصنوعی: نگاه او به هنگام دیدن، چنان تأثیری گذاشت که مثل انگشتانه از سوزن خم شد.

هوش مصنوعی: اگر مثل تو به او نزدیک شوم، حتی اگر کفش و عصا هم از آهن بسازم.