هوش مصنوعی: حکاک به من نگاهی انداخت که مثل نگینی بر روی انگشت، دل مرا تسخیر کرد.

هوش مصنوعی: با دیدن چهره آن معشوق ظالم، از هستی و وجود خود جدا شدم.

هوش مصنوعی: آن کودک به خاطر شرم و حیا، مانند گل زیبا و نرم است و رنگ چهره‌اش چون جواهر می‌درخشد.

هوش مصنوعی: زخمی که از آن معشوق زیبا بر من خورده، همچون عقیقی است که درونم، خون جاری می‌کند.

هوش مصنوعی: مانند نگین، هر جواهری که در دنیای زیبایی و جذابیت وجود دارد، به نوعی دارای نام و نام‌آوری خاصی است. هر گلی که در این دنیا شکفته می‌شود، به شکل خاصی شناخته شده و دارای ویژگی‌هایی است که آن را از دیگران متمایز می‌کند.

هوش مصنوعی: دل بی‌قرار و گرفتار، مانند آبی است که از جوی سنگ عقیق می‌ریزد.

هوش مصنوعی: این باغ به زیبایی شکوفه داده است و مانند گل و برگ‌هایی که بر روی نگین انگشتری طراحی شده‌اند، جلوه‌گری می‌کند.