هوش مصنوعی: ای کسی که به جُست و خیز ستاره‌ها آگاهی، به اشک‌ها و غم‌های من نگاه کن.

هوش مصنوعی: برای یک بار به دل غمگینم فکر کن و به سرنوشت من نگاهی بیانداز.

هوش مصنوعی: این دل که به خاطر عشق بی‌قرار و آرام است، مانند چندین ورق کاغذ است که به هم ریخته و بی‌نظم شده‌اند.

هوش مصنوعی: هر ورق کاغذی که می‌بینم، نشان از زخم‌های زیادی دارد که بر آن ثبت شده است.

هوش مصنوعی: هر کس به خواست ناگزیر سرنوشت، در دایره‌ی فرمانبری تو قرار گرفته و به نوعی در زندگی‌اش نظم و ترتیب یافته است.

هوش مصنوعی: خون من به آرامی و به تدریج از ترس در رگ‌هایم جاری شده، مانند سطرهای تقویم که به آرامی نوشته می‌شوند.