هوش مصنوعی: چشم‌های بدخواه مانند حلّاج‌ها هستند، دور هر یک از آن‌ها یک پادشاه وجود دارد، اما خداوند منصور است و به آن‌ها خطری نمی‌رسد.

هوش مصنوعی: در این بیت شاعر به زیبایی و خوشحالی ناشی از خطوط و خال‌های بر چهره اشاره می‌کند. او به افرادی که خطی زیبا دارند و خالی سیاه که بر چهره‌شان است، اشاره کرده و آن‌ها را به مانند غزالی خوشحال توصیف می‌کند. این تصویرسازی نشان‌دهندهٔ جذابیت و شادابی آن‌هاست.

هوش مصنوعی: کسی که در دستش چک (سند) دارد، از آنچه دیده است به شدت تحت تأثیر قرار گرفته و اشک از چشمانش سرازیر شده است.

هوش مصنوعی: عشاق از این معشوق‌ها که مانند جوزقۀ نرم و خوش‌پیکر به سمت خود جلب می‌کنند، در واقع درون خود غم و خشکی دارند.

هوش مصنوعی: افرادی که از فکر و اندیشه خالی هستند، مانند کمان‌هایی هستند که به جای زه، با پنبه پر شده‌اند و صدای بلندی دارند. این نشان می‌دهد که آن‌ها فقط ظاهری دارند و بدون عمق و محتوای واقعی هستند.