هوش مصنوعی: کتابی که از دلتنگی و ناراحتی درون تو سرشار است، مثل صحافی است که در سکوت حرف‌هایی برای گفتن دارد.

هوش مصنوعی: روزهایی که در دام محبت و فرمان او افتادم، سرم را بر روی خط فرمان او گذاشتم.

هوش مصنوعی: وقتی که خط نوشته‌ها تمام می‌شود، درونم پر از احساس و کلام می‌شود.

هوش مصنوعی: هر ارتباطی که برقراری کردم، به نوعی برایم محدودیت و اسارت به همراه داشت، مثل اینکه قلمم مرا در دام خودش گرفتار کرده است.

هوش مصنوعی: دل من همچون پروانه‌ها که به دور شمع می‌چرخند، به خاطر او پاره پاره شده است.

هوش مصنوعی: دل‌های آشفته و بی‌پناه جمع شده‌اند و این کتاب ناقص و ناتمام شده است.