هوش مصنوعی: دل‌هایی که در جاذبه‌ی زلف‌های زیبای محبوب گرفتار می‌شوند، مانند کسانی هستند که در شب به تاریکی می‌افتند و در سرنوشت خود ناپدید می‌شوند.

هوش مصنوعی: هوا معطر و خوشبو شد، گویی نسیم صبحگاهی از زیر حلقه آن موهای سیاه و خوشبو عبور کرد.

هوش مصنوعی: من تنها نیستم که به دام زلف تو گرفتار شدم؛ در این تله‌ی درد و مشکل، هزاران نفر مانند من دچار شده‌اند.

هوش مصنوعی: من دیگر نه شوقی برای طلب دارم و نه امیدی به وسیله‌ای؛ زیرا آنچه در دلم بود به خاطر رفتار و کردارم مانده و این چیزی که می‌خواهم، از کار افتاده است.

هوش مصنوعی: بلبلان چمن با صدای ناله و فریاد خود، سختی‌ها و دردهایشان را بیان می‌کنند، در حالی که دامن گل به دلیل تماس با خارها زخمی و آسیب‌دیده شده است.

هوش مصنوعی: خواسته‌های من از سرم رفته است، آقاجان. اکنون من مانند سایه آن درخت بلند در کنار جویبار، به او فکر می‌کنم.

هوش مصنوعی: ز حساب زیبایی و شیرینی گفتار شاهد، طعم تلخ زندگی به تلخی شیرینی و لذتی خوش تبدیل شد.

هوش مصنوعی: کسی که به عشق ورزی و لذت از زیبایی‌ها اهمیت ندهد، در این روزگار به چشم محبوبان دیگر قابل توجه نیست و از دید آنها دور می‌شود.

هوش مصنوعی: به دیگران نکشیدن نکته توحید، زیرا هر کسی با فهم این نکته به سمت مقصد خود خواهد رفت و ممکن است از مسیر درست خارج شود.