هوش مصنوعی: آیا زاهد برای به دست آوردن روح‌ات، دست از تن خود کشیده‌ای؟ آیا جان را فدای آن نکرده‌ای که به حقیقت، به دنبال آرزوی جانانت هستی؟

هوش مصنوعی: به خاطر زیبایی و خوشبویی گلستانت، با وجود زخم‌هایی که در راه به دست آورده‌ام، هنوز هم به دنبال تو هستم.

هوش مصنوعی: برای کسی که هنوز از پیچیدگی‌ها و پیچیدگی‌های عشق بی‌خبر است، روزی که با محبوب خود همراه باشد، آرزویی بزرگ و شیرین است که از دوری و جدایی بی‌خبر است.

هوش مصنوعی: این شعر به این معناست که دیو طبیعت هنوز نتوانسته است ما را از دنیای جسم و بدن خود جدا کند و در عین حال، آنچه که ما آرزو داریم، مشابه گوهر و نگینی است که در دست سلیمان قرار داشت. به نوعی، این بیانگر یک نوع آرزوی عمیق برای دستیابی به مقام و فضیلت‌های معنوی برتر است.

هوش مصنوعی: آیا تو از پادشاهان جاودانی که میراث وجود را به تو عطا کرده‌اند، آرزوی برگشت به این جهان را داری؟

هوش مصنوعی: آیا می‌توان بدون اینکه خود را برای خدمت آماده کرده باشیم، همیشه در ذهن آرزوی نزدیک شدن به مقام و منزلت پادشاهی را داشته باشیم؟

هوش مصنوعی: تا کی باید به خیال‌های بی‌فایده ادامه داد؟ چرا به آرزوی چیزهایی همچون حور، کاخ و نهر کوثر و خدمتگزاران خوش‌چهره پیوسته دل ببندیم؟