هوش مصنوعی: سر زلف پریشان تو مرتب و گلایه‌دار است و هر بار که چین و شکاف آن را نگاه می‌کنم، دل غمگینی در آن نهفته است.

هوش مصنوعی: در این شب‌های تار، همواره تا سپیده‌دم، چهره محبوبان بی‌نقاب در ذهنم می‌گذرد و چشمانم و دامنم از اشک‌هایم پر شده است.

هوش مصنوعی: ای ناصح، مرا از عشق معشوقان باز مدار، زیرا مقام عشق آن‌ها برای من راه و رویه‌ای دیرینه و شناخته شده است.

هوش مصنوعی: روش کوه کندن و سختی کشیدن، ویژگی فرهاد بود، در حالی که زیبایی و جلوه‌گری، ویژه شیرین است.

هوش مصنوعی: باغ زیبای تو چقدر دل‌انگیز است که همیشه در آن گل‌های خوشبو و زیبا مانند سنبل، نرگس، ریحان و نسرین قرار دارند.

هوش مصنوعی: اگر عاشق نتواند آرام خواب راحتی داشته باشد، جای تعجب نیست که عشق با درد همراه است و غم، آرامش را از او می‌گیرد.

هوش مصنوعی: اگر روحانیت و تقدس از صومعه دور شود و به میخانه‌ای که نماد شادی و آزادی است، برود، آن شخص که به حقیقت و عرفان نظر دارد، فردی عارف و رند است. یعنی در این حالت، او به شناخت عمیق‌تری دست یافته و از قوانین و هنجارهای محدودکننده فراتر رفته است.