هوش مصنوعی: انسان‌های حقیقی و عارفان، که درویش نامیده می‌شوند، وقتی یاد تو به ذهنشان خطور می‌کند، تمام توجه و تمرکزشان بر روی توست و از خود و دنیا بی‌خبر می‌شوند.

هوش مصنوعی: به خاطر داشته باش که در زندگی زودگذر، زرق و برق و تجملاتی مانند تخت و کلاه ارزش چندانی ندارند؛ زیرا در دنیای فانی، مقام و موقعیت انسان به ثروت او بستگی ندارد و حتی یک درویش نیز می‌تواند از آن‌ها برخوردار باشد.

هوش مصنوعی: در دل و جان عاشقان، تیرهای غمزه و ناز تو به شدت اثر گذاشته و آن‌ها را به شدت آزرده کرده است. من هم که از عشق تو رنج می‌برم و دردمند شده‌ام، با صد دردی که دارم، در این حال به عشق تو دلخوشم.

هوش مصنوعی: بسته به محیط و شرایط، رازهای فریبندگی و شادمانی را به رهبر مذهبی نگو، چون او کسی است که از خدا دور و دارای افکاری نادرست است.

هوش مصنوعی: آرزو دارم که در محیط خراباتی و در کنار آب میخانه باشم، زیرا این فضا برایم جذاب‌تر و دلنشین‌تر از کوه دزاشیب و آب زلال تجریش است.

هوش مصنوعی: دستت را از دنیا بشوی و به نصیحت من گوش بده، زیرا عشق او تنها درد و عداوت به همراه دارد و لذت او مثل زهر است.

هوش مصنوعی: تو چه می‌دانی که حال و وضعیت مستی من چگونه است، در حالی که نگهبانش خود به دنبالش می‌گردد.

هوش مصنوعی: این متن به نوعی هشدار می‌دهد که در مسیر رسیدن به هدف و موفقیت، تلاش و کوشش ممکن است بیشتر از رهنما و هدایت کننده باشد. به عبارت دیگر، هر چه بیشتر در این سفر پیش می‌رویم، متوجه می‌شویم که خودمان باید بیشتر تلاش کنیم و شاید باید از خیالات و آرزوها فراتر برویم تا به مقصد برسیم.

هوش مصنوعی: از دیگران ناراحت نشو و دیگران را نیز نرنجان، زیرا وحدت اصلی‌ترین حقیقت و اصول زندگی است.