هوش مصنوعی: از فرمانروایی که از عدالت و نیکی بهره‌مند است، چشم جهان مانند او پادشاهی ندیده است.

هوش مصنوعی: پادشاهی که در زمان او شگفتی‌ای وجود ندارد، نگران نخواهد بود که گرد و غبار آینه از نقش و تصویر او برطرف شود.

هوش مصنوعی: به خاطر اینکه راه‌های ظلم و ستم بسیار زیاد شده، برقراری عدالت از هیچ‌کس نمی‌تواند برآید، جز از طریق راه‌هایی که خود ظلم را کنار بزند.

هوش مصنوعی: تعجبی ندارد اگر که ابرهای تیره و سنگین به جایی برسند که در آسمان تنها کمی کاه باشد و نتوانند به آنجا دست پیدا کنند.

هوش مصنوعی: چهره‌اش موجب نابینایی حسودان باشد و از سرزمینش، قدم‌های بدخواهان دور باد.

هوش مصنوعی: در مقام دیوانسالاری، او به دقت به مردم و نظم جهانی کمک کرد و در عین حال منزلتی والا و برجسته دارد.

هوش مصنوعی: تمام وجودش مثل یک جواهر است که از خلوص و پاکی به وجود آمده و مانند آیینه، نگاهش به شاه دارد.

هوش مصنوعی: چرا کسی که تمام وجودش را به درک و بینش اختصاص دهد، وجود ندارد؟ چرا که نگاه‌ها بر اثر مهربانی شاه، به درک و فهم می‌رسند!

هوش مصنوعی: به وسیله تندباد، قضاوت عادلانه اش حق را از باطل تفکیک می‌کند، همانطور که دانه را از کاه جدا می‌سازد.

هوش مصنوعی: به خاطر شگفتی و خودشیفتگی او، کسی که در ابتدا مجبور به ناله و زاری در صبحگاه بود، حالا دیگر نیازی به آن ندارد.

هوش مصنوعی: سخاوت و generosity او به قدری زیاد است که دیگر نیازی به خواستن ندارد و دلش به آنچه می‌خواهد راضی شده است.

هوش مصنوعی: در پرتو عدالت او، حتی کوچکترین کارهای ناپسند نیز به اندازه کوه بزرگ جلوه نمی‌کند.

هوش مصنوعی: برای این مقام ارزشمند، از عمق دل شب تاریخ جستجو می‌کردم که ناگهان...

هوش مصنوعی: از غیب پیامی به تاریخ رسید که می‌گفت: «سردسته‌ی عدالت، دیوان شاه نشسته است».