هوش مصنوعی: از باغ خلیل، سنتی را بیاور که به واسطه‌ او چشمان مردم روشن شده است.

هوش مصنوعی: شگفت‌انگیز است که چقدر زیبا گلی توسط سرنوشت چیده شد، گلی که باعث شد هزاران نفر از جان خود ناله و فریاد کنند!

هوش مصنوعی: درختی جوان و تازه‌ای که از این باغ جدا شده، باعث شد که لباس‌ها از تن پاره شوند.

هوش مصنوعی: دری از دامن محبت و مهربانی دور شد و این محبت به گونه‌ای بود که او را به سرنوشت بدی دچار کرد.

هوش مصنوعی: چگونه چشم پاکش قادر به مشاهده این مصیبت شد؟ که گوشش تاب شنیدن آن را نداشت!

هوش مصنوعی: از این شدت و سختی، دل را به نور صبر مجهز کن و روشنایی آن را افزایش بده.

هوش مصنوعی: ای خلیل، از جانب خداوند نیکی کن و این آتش را که بی‌فایده است، خاموش کن.

هوش مصنوعی: خرد تاریخ می‌خواست بگوید که او چه حوادثی را تجربه کرده، اما به خاطر این درد و غم، نتواسته است به راحتی سخن بگوید و زبانش به شدت از بیان این مسائل رنج می‌برد.

هوش مصنوعی: تاریخ می‌خواست حقایق خود را بیان کند، اما به خاطر غمی که داشت، قادر به سخن گفتن نبود.

هوش مصنوعی: آن شخصی که در علم و دانش سرآمد بود، این را گفت که «نور چشم من از دیده‌ام رفته است».

هوش مصنوعی: خدایان، باعث نشو که غم و اندوه رفتگان، دامن زمین را آلوده کند.

هوش مصنوعی: تا زمانی که جهان به گردش خود ادامه می‌دهد، علم و دانش تحت تأثیر و زیور اندیشه و نظر او باشد.