هوش مصنوعی: نور چشمم، «عبدالحسین»، رفت و دل مرا تسخیر کرد و خواب را از چشمانم ربود.

هوش مصنوعی: چگونه می‌توانم بدون او نگاه کنم، در حالی که چشمانم در اشک و خون خود غلتیده‌اند؟

هوش مصنوعی: موهای آتش گرفته‌ام مانند تنم شده‌اند، چون به خاطر درد آن‌ها، به شدت به خودم پیچیده‌ام.

هوش مصنوعی: پرسید: دوست من، چه کسی باعث شده که این‌قدر غمگین و پریشان شوی؟ من تا حالا تو را این‌گونه آشفته ندیده بودم!

هوش مصنوعی: در پاسخ به او گفتم که دیگر از من خبری نیست و چراغ زندگی‌ام خاموش شده است.