واعظ قزوینی » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۸۹

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>از صاف دلان نیست کدورت را رنگ</p></div>
<div class="m2"><p>با صلح نهادان نبود کس را جنگ</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>الفت چو گرفت خصم، میگردد دوست</p></div>
<div class="m2"><p>آیینه ز آب خود نمیگیرد زنگ</p></div></div>

شمارهٔ ۹۰

از صاف دلان نیست کدورت را رنگ
با صلح نهادان نبود کس را جنگ
الفت چو گرفت خصم میگردد دوست
آیینه ز آب خود نمیگیرد زنگ

هوش مصنوعی: این شعر بیانگر این است که افرادی که دل‌های پاک و صاف دارند، هیچ گونه کدورت و ناراحتی را نمی‌پذیرند و با صلح و محبت به زندگی ادامه می‌دهند. همچنین، زمانی که دو نفر به یکدیگر نزدیک می‌شوند و دوستی و الفتی ایجاد می‌شود، حتی دشمنان هم به دوستان تبدیل می‌شوند. در پایان، شاعر به این نکته اشاره می‌کند که مانند آیینه‌ای که از آب صاف زنگ نمی‌گیرد، دل‌های صاف نیز به راحتی دچار کدورت و زنگار نمی‌شوند.

شمارهٔ ۸۸

شمارهٔ ۸۹

هوش مصنوعی: دل‌های پاک و صاف، هیچ‌گاه غم و کدورت را با صلح نمی‌آمیزند و در عالم هیچ کس را به جنگ با همدیگر نمی‌کشانند.

از صاف دلان نیست کدورت را رنگ

با صلح نهادان نبود کس را جنگ

هوش مصنوعی: وقتی دشمن احساس نزدیکی و محبت کند، دوستی هم تغییر می‌کند و به نوعی خود را نشان می‌دهد. اما آیینه، که از آب ساخته شده، هرگز زنگ نمی‌زند و تغییر نمی‌کند.

الفت چو گرفت خصم، میگردد دوست

آیینه ز آب خود نمیگیرد زنگ

شمارهٔ ۸۹

اطلاعات

برگردان به زبان ساده