واعظ قزوینی » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۷۳

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>گر باده غم نصیب ما زین خم بود</p></div>
<div class="m2"><p>در خنده بیباکی ما غم گم بود</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>ممنون عطای کس نگشتیم، جز این</p></div>
<div class="m2"><p>کاین خنده ما ز کیسه مردم بود</p></div></div>

شمارهٔ ۷۴

گر باده غم نصیب ما زین خم بود
در خنده بیباکی ما غم گم بود
ممنون عطای کس نگشتیم جز این
کاین خنده ما ز کیسه مردم بود

هوش مصنوعی: در این شعر، شاعر اشاره دارد که اگر شراب غم به ما برسد، در خنده و شادی ما هیچ نشانی از غم نخواهد بود. او همچنین بیان می‌کند که جز این خنده و شادی چیزی از دیگران دریافت نکرده‌ایم، زیرا این شادی‌ای که داریم از دل مردم است. به طور کلی، شعر درباره غنای شادی و خنده در مقابل غم و مشکلات زندگی است.

شمارهٔ ۷۲

شمارهٔ ۷۳

هوش مصنوعی: اگر در این میخانه، غم ما به نوشیدن شراب اختصاص داده شده باشد، در خنده‌ی بی‌پروا و شجاع ما، غم به کلی فراموش شده است.

گر باده غم نصیب ما زین خم بود

در خنده بیباکی ما غم گم بود

هوش مصنوعی: ما از کسی هیچ طلبی نداریم، تنها دلیل خنده‌ام این است که آن را از مردم به دست آورده‌ام.

ممنون عطای کس نگشتیم، جز این

کاین خنده ما ز کیسه مردم بود

شمارهٔ ۷۳

اطلاعات

برگردان به زبان ساده