واعظ قزوینی » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۶۱

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>از جوش شباب، پر دلت بی غم شد</p></div>
<div class="m2"><p>زین جوشن مرو ز سر، که باید کم شد</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>ناخورده بری ز عمر، باید شد پیر</p></div>
<div class="m2"><p>ننشسته هنوز راست، باید خم شد</p></div></div>

دیوان ملا محمدرفیع واعظ قزوینی (با تصحیح و مقدمه و فهارس) به کوشش سید حسن سادات ناصری - ملا محمد رفیع واعظ قزوینی - تصویر ۶۳۶

شمارهٔ ۶۲

از جوش شباب پر دلت بی غم شد
زین جوشن مرو ز سر که باید کم شد
ناخورده بری ز عمر باید شد پیر
ننشسته هنوز راست باید خم شد

هوش مصنوعی: در این ابیات شاعر درباره گذر زمان و جوانی صحبت می‌کند. او به جوانان توصیه می‌کند که از شادابی و زندگی بی‌غم خود لذت ببرند و درک کنند که با گذشت زمان باید خود را تغییر دهند. به عبارت دیگر، باید از عمر خود به خوبی بهره‌برداری کنند و به جای نشستن و بی‌تحرکی، به فعالیت و تلاش روی بیاورند.

شمارهٔ ۶۰

شمارهٔ ۶۱

هوش مصنوعی: از شور جوانی، دل تو بی‌غم شده است. حالا از دست این زره بر سر خودت مرو، چرا که باید کم شود.

از جوش شباب، پر دلت بی غم شد

زین جوشن مرو ز سر، که باید کم شد

هوش مصنوعی: اگر هنوز از عمر خود چیز زیادی نچشیده‌ای، باید به سن پیری برسی. نشسته‌ای و هنوز راست می‌ایستی، اما باید کمی خم شوی و فروتنی کنی.

ناخورده بری ز عمر، باید شد پیر

ننشسته هنوز راست، باید خم شد

شمارهٔ ۶۱

اطلاعات

برگردان به زبان ساده