واعظ قزوینی » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۶۰

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>گر شعر نه مال و ثروتم می بخشد</p></div>
<div class="m2"><p>صد گونه خوشی و لذتم می بخشد</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>از شعر همین سود مرا بس که دمی</p></div>
<div class="m2"><p>از فکر جهان فراغتم می بخشد</p></div></div>

شمارهٔ ۶۱

گر شعر نه مال و ثروتم می بخشد
صد گونه خوشی و لذتم می بخشد
از شعر همین سود مرا بس که دمی
از فکر جهان فراغتم می بخشد

هوش مصنوعی: شاعر می‌گوید که اگر شعر به او مال و ثروت نمی‌دهد، اما شادی و لذت‌های زیادی به او می‌بخشد. او از شعر این بهره را می‌برد که لحظه‌ای از فکر و دغدغه‌های دنیای بیرون آزاد شود.

شمارهٔ ۵۹

شمارهٔ ۶۰

هوش مصنوعی: اگر شعر به من ثروت و سرمایه ندهد، اما به هزاران شکل خوشی و لذت را به من می‌دهد.

گر شعر نه مال و ثروتم می بخشد

صد گونه خوشی و لذتم می بخشد

هوش مصنوعی: شعر برای من کافی است که لحظه‌ای از نگرانی‌های دنیوی رهایی یابم و آرامش پیدا کنم.

از شعر همین سود مرا بس که دمی

از فکر جهان فراغتم می بخشد

شمارهٔ ۶۰

اطلاعات

برگردان به زبان ساده